Page images
PDF
EPUB

lier et régulier des deux sexes, ont été en partie laissés aux nouveaux possesseurs, sans aucun concours de l'autorité légitime, ou restent distraits de leurs déstinations respectives. Le St. Empire romain, centre de l'unité politique, ouvrage vénérable de l'antiquité, consacré par l'auguste caractère de la religion, et dont la déstruction a été un des renversements les plus funestes de la révolution, n'est pas résuscité de ses ruines.

Les devoirs inhérents à la qualité de chef visible de l'Eglise, et les serments solemnels prononcés par le St. Père à son élévation au souverain apostolat, lui tracent la conduite à tenir dans cette circonstance pénible.

Il a aussi devant les yeux l'exemple de tant de ses illustres prédécesseurs qui, même dans des cas d'une moindre importance, eurent le plus grand soin de pourvoir au droits de la religion et du St Siège. C'est ainsi, pour ne pas citer une série de faits plus anciens, qu' Innocent X après le congrès et la paix de Westphalie en 1649, Clément XI après le

traité d'Alt Ranstädt en 1707 et de Baden en 1714, et Bénoit XIV en 1744 °), de même que leurs représentants dans les Congrès susdits protestèrent contre toutes les innovations préjudiciables à l'Eglise et aux droits du St. Siège, renfermées das ces traités.

Le St. Père, responsable à Dieu, à l'Eglise, et aux fidèles, ne sauroit, sans manquer à ses de

*) Hievon oben, S. 434, in einer eigenen Rote. A. d. H.

[ocr errors]

voirs essentiels, garder le silence sur des récolutions*) d'un tel genre.

Par conséquent, le Cardinal soussigné, conformément aux ordres de Sa Sainteté, et à l'exemple des Légats du St. Siège envoyés près différents Congrès, et notamment de l'Evêque de Narde Fabio Chigi au Congrès Westphalie, a l'honneur de remettre à Son

la protestation ci-jointe contre les résolutions et tout autre acte, préjudiciable aux intérêts de la Religion catholique et contraire aux droits de l'Eglise et du St. Siège, qui ont été maintenus ou établis par le Congrès de Vienne.

Le soussigné prie que sa protestation soit insérée dans le protocole du Congrès.

Il a l'honneur de renouveler à l'assurance de sa haute considération.

Vienne le 14 juin 1815.

[blocks in formation]

nomine Sanctitatis Suae Pii Papae VII. et Sanctae Sedis apostolicae, contra eaomnia,quae in praejudicium jurium et rationum

Ecclesiarum Germaniae, atque etiaur Sanctae Sedis, vel sancita vel manere permissa sunt in Congressu Vindobonensi.

(Data Vindobonae d. 14. Juni 1815.)

Ego Hercules, S. R. E. Cardinalis Consalvi, Diaconus Stae Agathae ad Suburram, Sanctitatis Suae Pii Papae VII. a secretis status, Ejusdemque Plenipotentiarius ad congressum Vindobonensem, omnibus et singulis chirographo hoc testatum facio, non eas tantam partes mihi a summo Pontifice apud Vindobonensem Congressum fuisse commissas, ut Dominiorum Sanctae Sedis apostolicae *) curam susciperem, sed attendendum etiam mihi SSmi Domini jussu fuisse, diligenterque cavendum, ne occassione generalis pacificationis constabiliendae, ac rerum Europae componendarum, Germanicae ecclesiae et apostolica Sedes, in earum juribus, immunitatibus, privilegiis, bonis, et, quod caput est, in divino cultu et salute animarum, aliquid detrimenti acciperent, immo vero mihi omni studio enitendum, ut quidquid damni, tam in spiritualibus quam in temporalibus rationibus suis, vicissitudine praeteritorum temporum, in Germania passa esset Ecclesia, sarci

retur.

Ut his partibus satisfacerem, ubi primum cognovi, auctoritate principum supremorum impe*) Auf diese Dominien beziehen sich die oben, Bd. IV. S. 319 ff. und 325 ff. abgedruckte Note und Protestations Urkunde desselben Herrn Cardinals, ebenfalls vom 14. Jun. 1815 datirt. Anm. d. H.

riali hac regiaque in urbe congregatorum, peculiarem constitutam fuisse Commissionem *). ad quam de Germaniae negotiis cognoscere, deliberare et constituere pertineret, Celsissimo Principi de Metternich, praesidi ejus Commissionis, Sanctitatis Suae expostulationis in scriptis, praedictae Commissionis exhibendas, obtuli die 17. novembris elapsi anni 1814.

In iis de omnibus illis rerum immutationibus sum conquestus, quae superioribus annis, improbante (ut publicis documentis patet) SSmo Domino Nostro, in Germania sunt factae, quarum multae plurium etiam conventionum, praesertim vero Commitiorum Ratisbonensium anni 1803, sanctione firmatae fuerunt, in detrimentum Ecclesiarum, locorum et institutionum, ipsiusque etiam Romani Imperii, unde tam exitialia damna manarunt in spirituales etiam Ecclesiae rationes et animarum salutem, nec non grave illatum fuit praejudicium et apostolicae Sedis juribus, quae tot saeculorum spatio fuerant ab Imperatoribus ipsis, cacterisque Imperii Principibus agnita;

*) Wahrscheinlich wird hier unter dieser Commission, dasjenige Comité verstanden, welches anfangs die Bevoll= mächtigten fünf teutscher Höfe (Destreich, Preuss sen, Baiern, Hannover, Wirtemberg), nicht ohne laute Mißbilligung der übrigen vermuthlichen Mitglieder des teutschen Bundes, auf dem Congreß bildeten, für Vorbereitung und Errichtung und Einrichtung des teutschen Bundes. Nach dreizehn Sizungen, welche vom 14. Oct. bis 16. Nov. 1814 gehalten wurden, hörte schon die Thätigkeit dieses Comité auf. Man s. des Herausgebers Uebersicht der diplomat. Verhandlungen des wiener Congresses (Fraukfurt 1816. gr. 8.) S. 20 ff.

quibus expositis Sanctitatis Suae nomine precatus sum, ut, pro justitia et sapientia clarissimorum Principum, remedium tantis malis afferetur. Ipsorum praeterea Legatos obtestari non destiti, ut in instauratione rerum Germaniae, cui daturi essent operam, catholicae religionis, animarum salutis, juriumque Ecclesiarum germanicarum, et apostolicae Sedis, potissimam habere vellent rationem.

Quod res ecclesiasticas attinet, propensa voluntas Principum, quorum imperio Germania regitur, saepius declarata, spem excitat, fore, ut illae quamprimum, ad praescripta legum ecclesiae, componi atque ordinari possint.

Quod vero ad temporales Ecclesiarum Germaniae possessiones pertinet, plura in congressu aut sancita, aut manere permissa sunt, quae Sanctitatis Suae animum magno dolore sunt affectura.

Principatus enim temporales, quibus Ecclesia in Germania spoliat fuit, instaurati non sunt, immo Principibus saecularibus, tam catholicis quam a-catholicis, attributi; bona ac reditus Cleri, tum saecularis tum regularis, utriusque sexus, quae patrimonium Ecclesiae sunt, ex parte penes novos eorum possessores, quin ulla legitimae potestatis sanctio intercesserit, relinquuntur, ex parte autem iis usibus, in quos ordinata erant, abstracta et aversa manere permittuntur. Ipsum denique sacrum Imperium romanum, politicae unitatis centrum jure

« PreviousContinue »