Carminis VII. Argumentum.

Sub mediam noctem a poematis initio tertiam hic liber incipit. Poeta nebulam describit quandam, quæ noctu ex Legæ lacu est orta, et quam defunctorum umbræ quod temporis inter mortem et funebre carmen intervenit, tenebant. Folani umbra super antrum in quo jacebat cadaver, est visa. Fingali ad rupem Cormulem vox ejus perfertur. Trenmoris clypeum percutit rex, quæ res ipsum armatum esse proditurum certissimo signo indicat. Quæ ex clypei sonitu mira oriuntur. Sulmalla, somno excitata, Cathmorem expergefacit. Verbis ad miserationem commovendam aptis inter se colloquuntur. Ut pacem hic petat illa orat. Bellum protrahere statuit, atque in vicinam Lonæ vallem, quam habitabat Druida senex, illam recedere jubet, usquedum proximi diei prælium fuerit finitum. Exercitum clypei sonitu excitat. Clypeus describitur. Fonar bardus, Cathmoris rogatu primam Belgarum coloniam in Hiberniam a duce Larthone ductam, narrat. Advenit lux. Ad vallem Lonam se Sulmalla recipit. Librum concludit carmen lyricum.

TIGHMORA.

DUAN VII.

v. 1-17.

O LINNE doir-choille na Légo

Air uair éiridh ceò taobh ghorm nan tonn, 'Nuair a dhùnas dorsa na h-oidhche

Air iolair-shùil gréine nan speur.
Tomhail mu Lara nan sruth
Thaomas dubh-nial a's duirche gruaim:
Mar ghlais-sgéith ro' thaomadh nan nial
Snàmh seachad tha gealach na h-oidhche.
Le so éididh taibhsean o shean

An dlùth-ghleus am measg na gaoithe,
'S iad leumadh o osna gu osna
Air dubh-aghaidh oidhche nan sìan.
An taobh oiteig gu pàilliun nan seòd
Taomas iad ceathach nan speur,
Gorm-thalla do thanais nach bed

Gu àm éirigh fonn mhairbh-rann nan teud. Tha torman am machair nan crann!

TEMORA.

CARMEN VII.

v. 1-17.

[undarum,

E LACU nemorosæ silvæ Legæ
Nonnunquam surgit nebula (xuavorλEupos) latere-cæruleo

Quando occluduntur portæ noctis

Acquilino-oculo solis cœlorum.

Vasta circa Laram fluentorum

Funditur atra nubes, cujus est caliginosissima torvitas: Instar cani clypei per fundentes-se nubes

Natans-præter est luna noctis.

[pore)

Cum hoc vestiunt larvæ (antiquitus) ab antiquo (tem

Suam arctam structuram inter ventum,

Illis salientibus a flamine ad flamen

Super atrâ facie noctis nimborum.

In latere flaminis ad domicilium heroum
Fundunt illæ nebulam cœlorum,

Cæruleam habitationem lemuribus haud vivis [rum.
Usque ad tempus surrectionis modorum næniæ chorda
Est sonor in planitie arborum!

'S e Conar, righ Eirinn, a t' ann,
A' taomadh ceò tanais gu dlùth
Air Faolan aig Lubar nan sruth.
Muladach suidhe fo bhròn

Dh'aom an taibhs an ceathach an lòin :
Thaom an osag esan ann féin

;

Ach phill an cruth àluinn gu dian :
Phill e le 'chrom shealladh mall,

Le 'ched leadan mar shiubhal nan sìan.

Is doilleir so!

Ata na slòigh nan suain san àm
An truscan ciar na h-oiche.
Dh'ilsich tein an righ gu h-ard,
Dh'aom e 'na aonar air sgéith:
Thuit codal mu shùilibh a' ghaisgich ;

Thàinig guth Fhaolain 'na chluais.
"An codal so do 'n fhear-phòsda aig Clatho ?
'M bheil còmhnuidh do m'athair an suain?
'M bheil cuimhne 's mi 'n truscan nan nial,
'S mi m'aonar an àm na h-oiche ?”

"C'ar son tha thu a' m' aisling féin ?"
Thuirt Fionnghal's e 'g éirigh grad.
"An dì-chuimhn dhomhsa mo mhac

No 'shiubhal teine air reathlan nan laoch?

Ni mar sin air anam an righ

Thig gnìomh sheoid àluinn nan cruaidh bheum.

Ni'n dealan iad'a theicheas an dùbhra

Na h-oidhche 's nach fhàg a lorg.

Est Conar, rex Iernes, qui adest,

Fundens nebulam larvalem densè

Super Folanem apud Lubarem fluentorum.

Moestus sedens sub luctu

Inclinavit-se larva in nebulam prati-paludosi:
Fudit flamen illam in se-ipsam;

At reversa est forma excelsa properè:

Reversa est illa cum suo curvo intuitu lento,
Cum nebuloso-crine instar cursûs nimborum.
Est tenebricosum hoc!

Sunt exercitus in sopore in hoc tempore
In amictu fusco noctis.

Subsedit ignis regis altè;

Inclinavit-se ille solus super hastam :

Cecidit somnus super oculos ejus bellatorum;

Venit vox Folanis in ejus aurem.

“An est somnus hic viro-desponso Clatho?

An est habitatio meo patri in sopore?

An est recordatio mei, cum sim in amictu nubium,

Cum sim solus in tempore noctis?"

،،

Quamobrem est tu in meo somnio ipsius ?"

Dixit Fingal surgens properè.

"An oblivio mihi est meus filius

In suo itinere (igneo) ignis super planitie heroum ?

Non eo modo super animum regis

Veniunt facta heroum excelsorum durarum plagarum.
Non fulgur illi, quod fugit in obscuritate

Noctis et quod non relinquit ejus vestigium.

TOM. III.

M