Erat Cathmor, sicut procerus juvenis,
Quando requiescit blanda pax super campo.
Promovit ille certamen huc,

Sicut undas fuscas arduas à magno oceano.
Quando vidit ille regem super Morâ,

Experrectus est ejus animus in superbia altè.
"An percutiet [dabit] rex Athæ ipse plagas,
Cum arduus rex strenuorum non sit in acie?
Foldathe, promove meos amicos ad (agendum) usum;
Es scintilla ignis tu ipse, quæ non est vana.

Processit Foldathus ex Moma

Sicut nubes, amictus habitationis spectrorum.
Traxit ille instar ignis sub effervescentia
Gladium durum a coxa lateris,

Jussit ille ad pugnam se-movere

Omnes nationes et confestim esse in erica;

Instar fluctuum jugosorum canorum euntium sursum,
Effusæ sunt arduæ vires populorum super campum.

Fuit superbus ingens passus ipsius,

Rubro ejus oculo sub irâ et obliquo.
Vocavit ille principem Cormulem ab Duno

Rathûs turrium; et auscultavit ille.

“O Cormul, est callis sub tuo oculo;

Ecce viridem eum ad tergum hostis ;

Mitte bellatores tuos strenuos illuc,

Præ metu ne Selma sub tenebris nos effugiat

Et reprimatur gladius meus à gloriâ.

O bardi Iernes, cujus est viridissima species,

Na éireadh guth ri cluais le dàn,

Siol Mhòrbheinn a' tuiteam mu 'n stuadh

Gun fhilidh, gun luaidh, fo lann,

Droch naimhde thréin Chairbre o thuath.

Tachri air fear astair, fo chiar,

Dubh cheathach nan sliabh air Léna,
Mu'n taibhse fo ghiulan a triall,
Mu lochan nan liath-chuile ag éirigh.
Gu siorruidh cha tréig iad an talamh,
Gun fhonn, gu talla nan gaoth.

Cormul a' dorchadh is e siubhal;
A chinneadh a' dubhadh air a chùl:
Thuit iad sìos fo chraig na bruthaich.
Thuirt Gall ri Fillean òg o Shelma,
A shealladh falbh gu mall an déigh
An dubh-shùilich thalmhaidh o Ratho;
"Am faic thu ceuma Chormuil thall?
Biodh do ruighe-sa garbh is làidir;

'Nuair a chuireas tu 'n triath sin air chùl, Thig air d'ais as-ur do Ghall,

An so tuiteam sìos sa' chòmhrag
Measg choi'-thionail mhòir nan sgiath."
Ghluais comhara truagh a' bhàis,
Fuaim fhuasach fhàs sgéith Mhorni.
Thaom a ghuth o Ghall. Air ard

Dh'éirich Fionnghal an carn Mhora.
Chunnaic e iad o thaobh

gu taobh

Ag aomadh mar aon an còmhrag.

Ne oriatur vox ad aurem cum carmine,
Semine Morvenis cadente circa undam

Sine bardo, sine laude, sub telo,

Improbis hostibus strenui Carbaris à septentrione.
Occurret posthàc viator, sub fuscum (vesperem),
Atræ nebulæ clivorum super Lena,

Circa eorum spectra in ejus vecturâ euntia,
Circa stagnum canarum arundinum surgenti.
In æternum haud deserent illi terram,
Sine cantu, ad domicilium ventorum.
Cormule caligante, prout ille ibat;
Ejus natione nigrescente ad ejus tergum:
Ceciderunt illi deorsum sub saxum præcipitii.
Dixit Gallus Folani juveni à Selma,

Ejus intuitu eunte tardè post

Nigris oculis fortem-bellatorem à Ratho;
"An cernis tu passus Cormulis ex adverso?
Sit tuus lacertus asper et robustus;

Quando sepones principem illum ad tergum,
Veni retro denuo ad Gallum.

In hoc (loco) ruam ego deorsum in certamen
Inter concursum magnum scutorum."

Commotum est signum lugubre mortis,
Sonitus terribilis profundus clypei Mornæ,
Effusa est ejus vox a Gallo. In alto

Surrexit Fingal in saxeto Moræ.

Vidit ille eos à latere ad latus

Inclinantes-se [simul] instar unius in certamen.

Dearsadh air a dhubh charn féin

Sheas Cathmor o cheud sruth Atha;
An dà righ mar thanasaibh speur
A'seasadh leo féin air dà nial,

'Nuair thaomas iad a mach a' ghaoth
Togail stuaidh baoth a' mhòr chuain,
Na gorm thonna'g aomadh 'nan còir
Le comhara lorg nan torc,
Iadsa sàmhach dearsadh thall
Gaoth togail gu mall an ceò-chiabh.
Gath dealain an airde nan speur !
Co e féin ach treun lann Mhorni?
Tha 'm bàs air ciar astar do dhéigh,
A ghaisgich nan geur bheum an còmhrag,
Thu trusadh nam fear an cearb d' fheirge.
Mar òg chrann a bhuaineadh o bheinn
Le h-uile gheug féin r'a thaobh,
Thuit Turlath, uchd arda nam buadh,
A bhean ghasda, an aislinge faoin,
A'sgaoileadh aig baile a làmha,

A ruighe bàn do thilleadh an triatha,

'S i fo chadal an iomal nam mòr shruth

Measg falbhan a troma chiabh.

'S e 'thanas a th'ann, Oighchaomha;
Ghabh do ghaisgeachsa còmhnuidh air làr.
Na éisd-sa ri gaothaibh nan stuadh;
Na gabh iad mar fhuaim o'sgéith,
Aig a shruthaibh chaidh 'briseadh fo airm;

Coruscans super atro saxeto suo

Stetit Cathmor à centum rivis Athæ;
Sunt duo reges sicut spectra cœlorum

Stantia [sola] secum super duabus nubibus,
Quando effundunt ventum

Tollentem undas insanas magni oceani,

Cæruleis fluctibus procedentibus obviam iis
Cum signis [tractus] semitæ balenarum,
Ipsis tacite coruscantibus ex adverso

Et vento levante tardè eorum nubigenas capillos,
Telum fulguris in summo cœlorum!

Quodnam illud est nisi efficax gladius Mornæ?
Est mors in fusco itinere te pone,

O bellator acutarum plagarum in certamine,
Te involvente viros in limbo tuæ iræ.

Instar novæ arboris, quæ excisa est ex monte
Cum omnibus ramis ipsius ad suum latus,
Cecidit Turla, pectore arduo victoriarum,
Ejus uxore speciosâ, in somniis vanis,
Tendente in urbe [domi] suas manus,

Suos lacertos candidos ad reditum principis,
Eâ sub somno in extremitate magnorum fluentorum
Inter vagationem suorum gravium capillorum.
Est illud ejus spectrum quod adest, Oichoma;
Cepit tuus bellator habitationem in humo.
Ne ausculta tu ventis undarum ;

Ne accipe eos ut sonitum ab ejus clypeo,
Ad ejus fluenta qui fuit fractus sub armis;