Carminis VIII. Argumentum. Quarta a poematis initio incipit dies. Fingal eodem adhuc in loco commorans, quem priore nocte occupaverat, per nebulam quæ Cormulem rupem insidebat subinde cernitur. Descensus illinc regis describitur; qui Gallum, Dermidem, Bardumque Carrilem, ad vallem Clunam demittit, Ferad-arthonem Cairbaris filium, unum adhuc ex stirpe Conaris primi Hiberniæ regis, superstitem, ad Caledoniorum exercitum inde deducturos. Copiis suis præest rex, et ad prælium instruit. Deinde adversus hostes proficiscens, ad specum Lubarensem devenit, sub qua Folani jacebat cadaver. Conspecto Brano cane, qui ad antri ostium recumbebat, renovatur luctus. Aciem ordinat Cathmor. Heros ipse, pugna, Fingalis et Cathmor acta, tempestas, et Belgarum fuga describitur. Ad Lubaris fluvii ripam reges sub nube congrediuntur; finitâque pugua, aspectus eorum et ora, colloquiumque et Cathmoris mors enarrantur. Trenmoris hastam Ossiano more vetusto tradit Fingal; quæ dum peraguntur, Cathmoris umbra in Lonensi valle Sulmalla lugenti obvertitur. Adveniente deinde vespere, instruuntur epulæ, adventusque Ferad-arthonis centum bardorum carminibus nunciatur. Orationem habet Fingal; quâ finitâ, explicit poema. TOM. III. v. 1 17. MAR ghlacas gaoth gharbh reoidh fo ghruaim Faoin fhorum tha marbh m'a chluasaibh, Fo gheugaibh is bhàrr ruadh an fheoir, Cho sàmhach's cho glas a bha'n sluagh Gach gaisgeach o 'cheann-bheart de chruaidh TEMORA. CARMEN VIII. v. 1–17. Ur corripit ventus asper gelu sub torvitate Tenuia fastigia frigidarum undarum ex adverso Quæ sunt trementia et fistulantia sub vento Æquè tranquillus et pallidus erat populus Cruaich Fhionnghail thall fo nial, Leth fhaicte an leus a mhòir airm; Ag iadhadh gu domhail m'a chliabh. Mar so a ghluais a mach an triath; Mar so tha gluasad glas a' chuain M'an cuairt do fhuath o chruach nam beann, 'Nuair a thearnas e 'n gaoith air na stuaidh, Fear astair fo ghruaim fada thall A' togail a chinn thar a' bhruaich 'S e coimhead air bruailleinn a' chaoil, E saoilsinn gu'm faicear an cruth |