Collem Fingalis ex adverso sub nube, Et ejus ingentem passum euntem deorsum in nebula. Semivisus in flammâ magnorum armorum ; A cogitatione ad cogitationem se-movit certamen Se-flectans vastè circa ejus pectus. Hoc modo (exiit) se-movit extrà princeps; Hastâ longa se-protrudente è nube, Quando venit ille totus (gradiens) sub passibus Processit sursum ingens fremitus populorum In circuitum larvæ è præcipitio montium, Et credente quod cernitur forma Semi-nigra inter concertationem mugituum, 1 Mac Dhuthno thréin is bard caoin Chòna. Sheas iadsa, gach fear dhiubh gun fheum Fo gharbh-chrann fhéin gun chuimhn air còmhrag. Chum sinne o shùilibh an righ; Cha do bhuadhaich linn strì nan raon. Bha sruthan beag a' taomadh sìos, Mi 'ga bhualadh gu thrian le sleagh, "Shil Mhorni," thuirt righ nan sluagh; Nuair dhirich ar ceum gus an triath, Filius Duthnonis strenui et bardus blandus Conæ. Sub ingenti arbore ipsius sine memoria certaminis. Haud parta est à nobis certatio camporum. Erat rivulus parvus se-fundens deorsum, [cum hasta, "O semen Mornæ," dixit rex populorum; "Dermid, venator rufarum-(caprearum) fuscarum, Non est ira in meo animo sine necessitate In matutino-(tempore) rufis capreis sub venatione, Et ipse cursu-premens saltus rufarum-(caprearum) Cum ascenderunt nostri passus ad principem, Ejus oculis conversis ad clivum Moræ, * Cum meus animus non se-flecteret. [tarum Bha 'dheoir gu dlù a' dol sìos Mu ghorm-shùileach òg na fiall chòmhradh. Ard righ nan sgiath leathan's nan sonn An cearb nan ceòtha gus na ruaidh. Cha'n fhaicear e thall air a' chruaich Aig carraig no ri fuaim nan sruth, Innis da gu 'n togas an t-sleagh, Erant ejus lacrymæ frequenter euntes deorsùm "Ecce Cromal rupium sub arbore, Sedes venti, et earum capite sub nebulâ ; Ad earum tergum se-obliquans in valle Est caverna in facie subfuscâ rupis, Super cacumine ala aquilæ strenuæ. Est caliginosa ante eam expansio quercuum, Filius Carbaris oculorum cæruleorum, Arduus rex clypeorum latorum et heroum Ab Ullina rufarum et magnarum regionum. [canus; Est ejus auris (attenta) ad vocem Condanis, qui est Se-reclinantis deorsum in luce languidâ ; Est ejus auris ad eum; sunt hostes principis In Temora sonituum haud parcorum. Venit ille foràs de tempore in tempus In limbo nebularum ad rufas-capreas. Quando despicit sol in vallem, Non cernitur ille ex adverso super præcipitio Ad rupem nec ad sonitum rivorum, Se-celans à Bolga heroum, Qui habitant in primo domicilio ejus majorum: Narra illi quod tollitur hasta, |