TEMORA.

CARMEN IV.

v. 1-17.

SUB quercu," hoc locutus est rex,

"Sedebam ego infrà juxtà rupem rivorum,
Quando surrexit Connal ex adverso ab oceano
Cum hasta Carthonis capillorum nigrorum.
Procul a nobis stetit princeps

Vertens ad clivum suos oculos.

Erat ejus memoria super suo patre, et ejus itinere
Super monte sub fusco et viridi (colore).
Caligavi ego in loco ipso,
[bus sursum
Cogitationibus meis sub pulverulentis-tenebris eunti-
Super meum animum instar nebulæ super montem.
Moverunt-se præ me reges Iernes ex adverso;
Strinxi ego meum gladium dimidiatim,

Quando venerunt mei bellatores huc

Tollentes oculos tacitè vicissim.

Sicut nubes atræ cœlorum (erant) illi ipsi
Expectantes ictus oris à voce,

Mo ghuth mar ghaoith tha tlàth is treun, Chuireas o speur gach ceò is dubh.

;

'Sgaoil siuil gheal fo fhocal suas Ri gaoith a bha fuaim o Chòna ; Bha tri cheud dig-fhear a' chuain A' coimhead cruaidh chopan a' chòmhraig: Air a chrann an airde bha 'n sgiath Dealradh sìos air domhann nam beuc. 'Nuair thuit an oidhch gu dubh o liath, Bhuail mi cop caismeachd nam beum; Bhuail mi is choimhid mi suas Mu ruadh-chiabh is teine Ul-Eirinn. Cha b'fhada uain reul ùr nan stuadh, A dearg shiubhal gluasad measg nial. Lean mi Ul thaitneach a' chuain Fo bhoillsgibh fann fuar, is i triall. Le madainn dhruid Eirinn an ceò ; Bhuail sinn caladh mòr Mhoiléna, Gorm shiubhal nan uisge fo thòrr, Am meadhon fuaim coille ag éirigh. Cormac 'na thalla dhìomhair féin O neart Cholc-ullaimh, triath' nam faoibh. Cha 'n es'a mhàin a theich o'n treun; Bha Roscranna nam beus r'a thaobh ; Roscranna nan gorm-shùil gun bheud, Nighean gheal-làmhach àillidh an righ.

Glas, liath is air crann bha gun chruaidh Ghluais suas do mo cheumaibh Cormac;

Mea voce instar venti qui est mollis et validus, [rem.
Qui (abigit) mittit à cœlo singulam nebulam et nigro-
Expansa sunt vela candida sub verbum sursum
Ad ventum qui erat sonans à Cona;

Erant trecenti juvenes oceani

Intuentes durum umbonem certaminis :

Super (malo) arbore in alto erat clypeus
Coruscans deorsum super profundum gemituum.
Quando cecidit nox ad nigrum à cano (colore),
Percussi ego umbonem monitionis plagarum;
Percussi ego et suspexi ego sursum
Ad rufum capillum et ignem Ul-Iernes.
Haud (fuit) diu à nobis stella nova undarum,
Rutilo ejus cursu se-movente inter nubes.

Secutus sum Ulam jucundam oceani
[iter.
Sub coruscationibus languidis frigidis, eâ faciente
Cum matutinâ-luce approperavit Ierne in vapore;
(Attigimus) percussimus portum magnum Molenæ,
Cæruleo cursu aquarum sub tumulo
In medio sonitu sylvarum surgentium.
Cormacus (fuit) in domicilio secreto ipsius
A viribus Colgullæ, potentis exuviarum,
Non fuit ille solus qui fugerat à strenuo;
Erat Roscranna venustatum ad ejus latus,
Roscranna cæruleorum oculorum sine defectu,
Filia manus-candida formosa regis. [dura-cuspide
Leucophæus, canus et super arbore quæ erat sine
Processit sursum ad meos passus Cormacus;

TOM. III.

E

Fiamh gåire air gaisgeach nam buadh,
Bha dorran air 'anam is dòghruinn.
"Chi mi airm ghailbheach Thréinmhòir;
An so féin tha ceuma an righ;

Tha Fionnghal mar dhearrsa ag éirigh
Air anam bha ciaradh fo strì

Is luath thu féin fo chliu, a thriath ;
Ach's làidir treun tha nàimhde Eirinn,
Mar fhorum nam mòr shruth o shliabh,
Mhic Chumhil nan srian's nan carbad."

"Ge mòr iad, theid an taomadh sìos

O m'anam, is e 'g éirigh suas;

Cha sìol nan lag ar triathan,

A righ do'm bu ghorm sgiathach sluaigh.
C’uim a bhiodh an t-eagal mall

Ag iadhadh dall mar thaibhs fo chiar?
Fàsaidh anam nan treun air àm

A chinneas nàimhde nach gann air sliabh.

Na taomsa gruaim, a righ Eirinn,

Air òg a tha 'g éirigh gu còmhrag.
Thuit deura an righ gu làr;

Ghlac e làmh an t-sàir an sàmhchair.

“Shìl Thréinmhoir nan garbh ghnìomh fo lann,
Cha d'théid nial uam air dealra do chléibh,

Tha lasadh an teine do shinns're;

Chi mi, a righ, do mhòr chliu;
Tha comhara do thriall gu còmhrag
Mar ghath soluis air ciaradh speur.

Lento risu super bellatore victoriarum,
Erat iracundia super ejus animo et angor.
"Video ego arma frementia Trenmoris;
In hoc ipso (loco) sunt passus regis ;
Est Fingal sicut coruscatio surgens

Super animum, qui offuscabatur sub certamine.
Es citò tu ipse sub famâ, o princeps;

At validi, strenui sunt hostes Iernes,

Instar strepitus magnorum torrentium à clivo,

O fili Comalæ frænorum et curruum."

Quanquam magni illi, ibit eorum effusio deorsum

Ab meo animo, eo surgente sursum;

Non sunt semen ignavorum nostri principes,

O rex, cui sunt cæruleo-scutati populi.

Quare esset timor tardus

Circumiens cœcus instar spectri sub fusco-vapore? Crescit animus strenuorum in tempore

Quo fiunt hostes (numerosi) haud parci super clivo. Ne funde tu torvitatem, o rex Iernes,

Super juvenem, qui est surgens ad certamen."

Ceciderunt lacrymæ regis ad humum;

Prehendit ille manum egregii in silentio.
"Semen Trenmoris ingentium factorum sub telo,
Haud ibit nubes a me super coruscationem tui pectoris,
Quod est flammescens in igne tuorum majorum ;

Video ego, rex, tuam magnam gloriam ;

Sunt signa tui cursus ad certamen

Sicut radius lucis super fusca-(facie) cœlorum.