Carminis V. Argumentum.

Poeta, Conæ lyram paucis allocutus, exercitus ex utrâque Lubaris fluvii ripâ dispositos describit. Folano imperium Fingal mandat; Gallo tamen Mornæ filio, qui in manu vulnus prælio superiori acceperat, ut suo adjuvet consilio, imperat. Belgarum copiarum Foldathus dux constituitur. Mutuus utriusque partis impetus describitur. Fortia Folani facinora. Rothmarem et Culminum occidit. Ut verò altero agmine vincit Folanus, alterum Foldathus vehementèr urget. Dermidem Duthnonis filium vulnerat, totumque agmen fugat. Dermidis secum reputat, et tandem Foldathum manu suâ adortus sustinere statuit. Principibus his duobus sibi invicem appropinquantibus, in Dermidis auxilium Folanus subitò advenit; Foldathum petit atque interficit. Quo modo se in Foldathum mortuum gesserit Malthus. Universum Belgarum exercitum in fugam Folanus convertit. Clathô istius herois matre compellatâ, hic liber exit.

TIGHMORA.

DUAN V.

v. 1–17.

THUS', tha chòmhnuidh am measg nan sgiath,

Tha cho arda sa' chiar thalla,

A chlarsach, o d' aite thig sìos,
Is cluinneam gu mìn do ghuth.
Mhic Alpinn, buail-sa an teud;
Mosgail 'anam do 'n treun bhard:
Ghluais torman shruth Lora uam fhéin
Coi'-thional nan sgeul a bha ann.

Mi seasadh an nialaibh nam bliadhna,

'S gann am fosgladh 's is ciar na dh'fhalbh;
'Nuair a thig dhomh an sealladh gun deanamh,
Tha e doilleir ag iadhadh m' an àm..
Cluinneam thus' a chlarsach o Shelma;
Tillidh m'anam gu dàna dhomh féin,
Mar aiteal na gaoithe tha mall,

Thogas grian o shàmhchair nan gleann,
Aite còmhnuidh do 'n dall cheò.

v. 1-17.

O ru, quæ habitas in mediis clypeis,
Quæ es adeo ardua in fusco domicilio,
O cithara, à tuo loco veni deorsum,
Et audiam molliter tuam vocem.
Nate Alpino, pelle tu chordam;
Expergefacito suum animum strenuo bardo:
Amovit murmur rivi Loræ à me ipso
Turbam historiarum quæ fuerunt.

Me superstite in nubibus annorum,

Est angusta earum apertura et fuscum id quod abiit; Quando venit ad me earum aspectus sine formâ,

Est is caliginosus se-obliquans circa eorum tempus. Audiam te, O cithara de Selma ;

Redibit meus animus ad carmina mihi ipsi,

Sicut aura venti qui est lentus,

Quam tollit sol è tranquillitate vallium,

Loco habitationis cæcæ nebulæ.

Tha Lubar a' dealradh a'm' fhianuis

Is i taomadh gu fiar ro' ghleann;

Air gach taobh air cruachaibh nach ìosal

Ard choltach nan righre gu h-ard ;

An sluagh a' taomadh dlùth m'an cuairt,
Ag aomadh suas gu guth nan triath,
Mar gu 'n labhradh an sinns're o stuadh
A’tearnadh o fhuair ghaoith nan sliabh.
Iadsa mar charraigibh shuas,

An ciar cheann fo bhuaireadh nan craobh,
An stoirm is ceò a' snàmh m'an cuairt:

Ard air an aomadh tha sruth

A' taomadh a chobhair air gaoith.

Fo fhocalaibh arda righ Atha
Thaom Eirinn gun tàmh air an raon
Mar fhuaim, nach 'eil faoin, o dhealan ;
Garbh chearbach an tearnadh gu Lubar,
Rompa Foldath as-ùr le 'cheumaibh.
Thréig an righ an raon do bheinn;
Shuidh e sìos fo gheugaibh daraich:
Tha siubhal nan sruthan ris féin;
Thog e dealradh nam beuda thairis,
Sleagh alluidh nan righ bha 'na làimh ;
Bu dhealradh ise féin do shluagh

An garbh mheadhon a' chruaidh chòmhraig.
Teann air sheas ainnir nan triath,
Nighean Chonmhoir nan sgiath gorma,
Glan aomadh ri carraig's i fann: