FIONNGHAL. DUAN III. v. 1-17. ''S TAITNEACH leam focail nam fonn,” Thuirt Cuchullin, an sonn deas, "S taitneach sgeul air àm a dh'fhalbh, Caoin mar bhalbh-dhrùchd madainn shèimh Air dosan is tuim nan ruadhag, 'Nuair a dh'éireas a' ghrian gu mall Air slios sàmhach nan liath-bheann, 'Nuair bha Fionnghal nam ball-sgiath Lasadh mu ghnìomh a shìnns're." Fhionnghail, fhir còmhnuidh sa' chòmhrag," Thuirt Carull, bu bhinne fonn, "'S lìonor do chleas agus dubh-bhuill; Fo d'fheirg thuit Lochlin nan long, FINGAL. CARMEN III. v. 1-17. SUNT jucunda mihi verba carminis," Dixit Cucullin, bellator procerus, "Est jucunda historia de tempore quod abiit, Blanda ut tacitus ros aurora mitis Super arbustis et colliculis caprearum, Super latus tranquillum canorum montium, Carul, tolle rursus tuam vocem, Quæ elevata est cum lætitiâ in aulâ, Quando erat Fingal umboniferorum scutorum Flammescens circa facinora proavorum." Fingal, vir-habitans in certamine,” Dixit Carul, cujus erat suavissimus cantus, "Sunt plurima tua facinora et tui ictus; Sub tuâ irâ cecidit Lochlin navium 'Nuair bha d' aghaidh cho lom ri digh'. Chunnaic iad aghaidh na h-òige, Bha 'n gàire 'n tòs mu 'n laoch. Bha 'm bàs 'na làimh anns a' chomhstri. A neart mar thuil Lòra an fhraoich; Dh' at ardan 'na chridhe borb, 'N robh bàs dorcha dha 'n òig-fhear 'N anam triath bu choirbte colg. Aig leac Lòduinn crom san t-sliabh ; 'Nuair chluinneadh an fhuath-chlach an sonn, Thilleadh còmhrag ruaig nan triath. "A Shnìobhain, a's glaise ciabh," Thubhairt Starno nan sgiath donn, "Siubhail gu Ardbheinn nan sliabh, Gu Selma, mu 'n iadh an tonn; Innis do Fhionnghal an righ, A's glaine measg mìle triath, Quando tuus vultus erat æque lævis ac virginis. Et fuit eorum risus initio de juvene heroe. Ut mille torrentes fuerunt ejus heroes torvi, In quo fuit mors obscura juveni viro In animo principis, cujus erat infestissimus furor. Sedebat princeps in suâ aulâ ultrà, In terrâ Gallorum* quorum est altissima silva. Ad lapidem Lodinis curvum in clivo; Et cum audiebat terrificum saxum heroa, Reprimebat certamen fugam principum. "Snivane, cujus est maxime canus capillus," Dixit Starnus scutorum fuscorum, "Proficiscere ad Ardvenem clivorum, Ad Selmam, circa quam curvatur fluctus; Dic Fingali regi, [cipes, Qui est pulcherrimus (purissimus) inter mille prin vel peregrinorum. Dha bheiream nighean a' ghuth bhinn ; Oigh a's àillidh thog mìn-uchd riabh, Cho geal a ruighe a tha cruinn, 'S an cobhar air druim a' chuain. "Ceud fàilte," thuirt Starno bu chiar, "A righ mhòir nan sliabh, ceud fàilt. Bhur beath-sa, ghaisgich mu 'n triath, A shìl innis nan cruach ard. Tri lai, san talla so féin Gabhaibh cuirm is gleus fo 'r ceann; Tri lài measg ciar-thuirc is féidh, Am faoghaid an réidh 's a' ghleann. Cluinnidh òigh a's àillidh bhur cliu, 'S i tunaidh air chùl an t-sluaigh." Bha bàs nam fear 'na anam borb; Thug e slig is cuirm nam fleagh. Bha amharas an righ mu 'cholg; Chum 'éideadh, is ghlac a shleagh, Thuit eagal air sinns're a 'bhàis; Theich iad thall o rosg an righ. |