Thuit araon an triath's am bàrd,

Cha'n 'eil cliu san aird ni's mò.

Chrith madainn le dearrsa o'n ear

Air lear agus leathad Chromla.
Chualas stoc Shuarain air Léna
Tional an Eirinn a shluagh.
Sàmhach is brònach an sluagh,
'Nuair dh'éirich iad suas fo 'n siuil;
Bha osag gheur an déigh nan long,

Siuil bhàn air tonn mar cheò o Mhòrbheinn.

Gairm," thuirt Fionnghal, "gairm gu seilg Coin chaol nach mairg a chaitheadh cathar, Gairmibh Bran, a's gile cliabh, Gairmibh Neart, is Ciar, is Luath, Fhillein, a Roinne—tha san uaigh, Tha mo mhac an suain a bhàis! Fhillein, Fhearghuis, séidibh stoc, Eireadh aoibhneas air cnoc is carn, Brisgeadh fiadh air Chromla shuas, 'S aig loch nan ruaghag an àros."

Chaidh 'm fuaim geur ro' choille thall; Dh'éirich buidheann mhall air Chromla. Chaidh mìle cù air falbh san fhraoch, Thuit fiadh air a thaobh ro' gach cù. Thuit a tri le Bran air aon,

Agus dh'aom e 'n triuir do Fhionn

A thogail mhòr shòlais do 'n righ.

Thuit aon dhe 'n triuir aig uaigh Roinne;

Ceciderunt unà principes bardique,
Famaque in jugis haud amplius habitat.

Tremiscebat aurora cum radiis ab oriente
In æquore clivoque Cromlæ.

Audita est tuba Suarani in Lenâ

Colligentis in Ierne suum populum.
Tacitus et tristis erat populus,

Cum assurrexit in fluctus sub velis;

Flatus acer subsequebatur naves,

[vene.

Albescentibus velis in fluctibus instar vaporis à Mor

Voca," inquit Fingal, "voca ad venandum

Canes haud pigros ad carpendum uliginosum-ericetum,
Vocate Brannum, cujus candidissum pectus,
Vocate Nertumque Kerrumque Luathumque,

Fillane, Rona-in tumulo ille est,

Filius meus sopore mortis est oppressus!
Fillane, Fergusique, inflate cornu,
Oriatur lætitia colle singulo et saxeto,
Exiliat-trepide cervus in Cromla suprà,
Et ad lacum caprearum recessum-consuetum."
Sonitus pervasit acer silvam oppositam;
Surrexit lentè cœtus in Cromlå.

Canes mille exsoluti sunt in erica,

Eversusque est cervus in latus a singulo cane.
Eversi sunt tres ab Branno solo,

Advolvitque tres ad Fingalem

Ut majorem crearet regi voluptatem.

Ex tribus cecidit unus ad Ronæ tumulum;

Bha ceannard nan daoine fo cheò:
Chunnaic e gur sàmhach thall
Clach fir nach robh mall san t-séilg.
"Cha'n éirich thus a-ris, mo mhac,
Aig fleagh no feachd air ciar-leac Chromla:
'S ealamh a théid d' uaigh o bheachd,

Is feur a' seacadh mu 'n cuairt d'i.
Bidh sìol na laigse siubhal sìos

Cha 'n fhaic's cha 'n iarr iad mu d'uaigh.
Oisein is Fhillein, mic mo neirt,

A Ghaill nam feachd a's guirme cruaidh,
Eiribh air aghaidh nan sliabh.

Faigheam an triath tha 'n còs Thùra,
Faigheam triath Eirinn nan ruaig.
'N e balla Thùra chi mi shuas?
'Na aonar is liath air an t-sliabh
Tha triath nan slige fial fo bhròn;
Tha talla nan corn gun fhuaim:
Faigheam Cuchullin nam buadh,
Thoiream aoibhneas gu luath dh' a sheoid.

Fhillein, 'n e sin Cuchullin thall,

No'n deatach air carn an fhraoich?

Tha gaoth o Chromla 'n am shùil,
'S cha 'n fhaic mi g'a chùl an laoch.
"A righ,” 's e fhreagair an t-òg,
"'S e sin am fear còrr mac Shéma,
Tha e dorcha sàmhach fo bhròn,
Tha 'làmh air an lann ag éirigh."

Fuit inde princeps virorum nubilus vultu:
Videbat immobilem esse exadversum

Saxum viri haud tardi inter venandum.

"Haud resurges tu, fili mi,

Ad convivium aut agmen in fusco Cromlæ clivo:
Cito conspectum fugiet sepulchrum tuum,
Herbis marcescentibus circumdatum.
Progenies ignavorum descendens è monte

Nec cernet nec quæret tumulum tuum.

Ossiane, Fillaneque, filii virium mearum, Galle, agminum dux, cujus maximè cærulea est armaAscendite faciem clivorum.

[tura,

Facite ut inveniam principem, qui in specu Turæ est, Facite ut inveniam principem Iernes fugarum-effectoEstne murus Turæ quem video in excelso?

Solus canusque in jugo

[rem.

Princeps concharum genialium versatur in luctu;

Aula poculorum-corneorum silet:

Facite ut inveniam Cucullinem victoriis-notum,

Exhibeamque gaudium ejus viris-lectis.

Ille-ne, Fillane, est Cucullin exadversum,

An fumus in mole-saxeâ illius erica?

Cromlæ ventus officit oculis,
Totumque haud video heroa.

"Rex," respondit juvenis,
"Vir ille eximius et filius Semi,
Tristitiâ oppressus tacite luget,
Insurgensque manus gladium capessit."

"Ceud fàilt air ceannard a chòmhraig, Fhir bhrisidh na mòr sgéithe !"

"Ceud fàilt ort fhéin," thuirt an laoch, "Sàr ghaisgich ri d' thaobh 's a' d' dhéigh! 'S taitneach leam d'fhianuis, a righ, Tha mar a' ghrian air frìth Chromla, 'Nuair bhitheas an sealgair fo bhròn, Gus am faicear i mòr 's na neoil. Do mhic mar reulta ri d' thaobh, Tha siubhal an soills' mu do chliu Cur glaine air mala na h-oidhch'. Fhionnghail, cha 'n ann mar so fhéin Chunna tusa mì, thréin, 'na d' thìr, 'Nuair a dh'fhàg tréith an domhain a' bheinn, 'S thàinig aoibhneas air aghaidh gach frìth."

"

'S lìonor d'fhocail," thuirt Conan gun chliu, 'S lìonor do ghuth faoin, mhic Shéma ; An comhradh cha chluinnear ach thu. C'àite bheil do ghnìomh 's do bheuma? C'ar son a thàinig thar chuan, Thoirt cobhair do ruaig le lann? Theich gu do chòs fo ghruaim,

Is dh'fhàg thu do Chonan am blàr.
Thoir dhomhsa na h-airm tha soills',

Thoir dhomhs' iad gun fhoill, a mhic Eirinn."

"Cha d'iarr gaisgeach mo lann riamh,

Ge d'iarradh, cha 'n fhaigheadh e m'àirm.
A Chonain, a's dona fo sgiath,