Carminis II. Argumentum. Hic liber, ut conjicere licet, mediam circiter noctem incipit. Ossianus solus secum loquitur, dum sine consciis Oscarem mortuum filium luget; audito Cathmoris exercitûs appropinquantis sonitu, fratrem Folan quærit, qui ante Fingalis exercitum in Morâ monte excubias agebat. In fratrum colloquio, Conaris Trenmoris filii, qui primus fuit Hiberniæ rex, historia narratur, quæ bellorum inter Caelos et Firbolgos sive Belgas, gestorum originem aperit, quæ duæ gentes hac insulâ primæ sunt potitæ. In Morâ ignem accendit Ossianus, quo facto, initum Caledonios inopinatos opprimendi consilium Cathmor abjicit. Principum consilium convocat. Foldathum, quia nocturnæ oppugnationis fuerat auctor, reprehendit; propterea quod hostes multitudine Hiberni tantum superabant. Crotharis, e regis majoribus unius, historiam Fonar bardus inducit, quæ annales Hiberniæ antiquiores, et quo jure sibi hujus regni sceptrum Athæ genus vindicabat, melius explicat. Hibernia duces se somno dant; et Cathmor vigilias obeundas ipse suscipit. Huic castra obeunti, factus est obvius Ossianus. Heroum congressus describitur. Ab Ossiano, ut in Carbaris tumulo cantetur elegia, promissum Cathmor exigit; hâc enim ætate defunctorum animos priùs felicitate non posse frui quam illis elegos ritè vatem decantavisse. Primâ luce Cathmor et Ossianus ad suos mutuò discedunt; hic, obvium sibi casu factum Carulem vatem Kinfenæ filium, cum carmine funebri ad Carbaris tumulum mittit. TIGHMORA. DUAN II. v. 1-17. ATHAIR nan triath garbh, a Thréinmhoir, Cha lag a thuineas an ceò mall; O leirg nan cath garbh's nan còmhrag. Is grad do chaochla-sa, mo mhac, ; O do dhreach air chiar Mhoiléna ; |