Page images
PDF
EPUB

ment de leurs anciennes prétentions. Puisque tout cela exige différentes considérations, sa sainteté ordonne que ces ac quéreurs feront connoitre les titres de leurs acquisitions à fa susdite congregation, sur l'avis de laquelle sa sainteté (même par rapport à ces adjudicataires, auxquels on avoit effectivement transporté la possession des fonds dits nationaux-) déclarera promptement ses souveraines déterminations, relatives toujours aux indemnités partielles qui pourront avoir lieu, et qui, suivant les differens rapports et les différentes causes originaires des contrats, paroîtront les plus analogues aux principes ci-dessus adoptés.

Sa sainteté se fatte que dans ces dispositions, tout le monde reconnoîtra les sentimens paternels de son cœur non séparés des mesures sans lesquelles sa magnanimité n'auroit pu être en équilibre avec la justice, et avec l'accomplissement des obligations inviolables auxquelles le tiennent attaché et son ministère sacré, et sa souveraine représentation: c'est pour cela qu'elle est dans une ferme confiance que tous respectant l'objet final de ses déterminations, nonseulement s'y assujétiront sans élever des difficultés, qui d'ailleurs seroient inutiles; mais concourront à la franche exécution de ces ordres, d'autant plus inaltérables qu'ils ont été mûrement combinés.

[ocr errors][merged small][merged small][merged small]

Il n'est pas inutile d'observer que le saint père vient d'agréer la dédicace d'un ouvrage sous ce titre: Dissertatio de bonis ecclesiæ Roma. On trouve dans la dédicace de cette dissertation, ces paroles remarquables: Nihil temporibus accommodatius esse mihi visum fuit quàm, quum ingens procella vis, ac ventorum furor bona ecclesia undique ropiat, subvertat, destruar, explanata veritate, impetum dirissimum erroris aliquatenus confringere. Nihil autem convenientius, quam quod, hac qualiscumque fuerit tractatio, tuo nomini inscriberetur. Tu es enim UNUS dispensator UNIVERSALIS bonorum ecclesiæ, constitutus ab eo qui corum habet eminens dominium. Si igitur universa bona eccie

[ocr errors]

sia in tuam tutelam tradita sunt, spero fore, ut in eamdem recipere digneris hanc meam dissertationem, quæ ad tuendam ecclesiae doctrinam circa bona sua temporalia, et ad errores super his, etsi non novos vulgatissimos tamen, contundendos, contexta est, etc.

=Voici les thèses qui viennent d'être soutenues dernièrement, en présence du pape, sur les biens ecclésiastiques.

1. Bona temporalia ecclesiæ sacra sunt.

2. Immo, juxta constantem ecclesiæ traditionem, sunt res Dei, res divina, patrimonium Christi.

3. Ex quo fit, ut uni ecclesiasticæ potestati ac jurisdictioni, subjecta sint.

4. Possunt tamen alienari in redemptionem captivo

rum.

5. Et in casum necessitatis publica, ut communibus calamitatibus succurratur.

6. Maximè si necessitas summa sit, quam dicunt exea scilicet cui alio modo occurri non possit quam per alienationem rerum ecclesia.

tremam,

7. Dummodo tamen ecclesiæ consensus sine ulla co"actione intercesserit.

[ocr errors]

Les thèses suivantes sur les translations des évêques, viennent aussi d'être soutenues à Rome, en présence da pape.

1. Episcopos ex una ad aliam ecclesiam transferre ad apostolica sedis duntaxat auctoritatem pertinet.

2. Ideoque nemo potest propria auctoritate ab una in aliam ecclesiam transire."

3. Et episcopus qui, propria auctoritate, de sua ecclesia se transfert ad aliam, utraque privatur, etc. 4. Necessaria vel utilis causa in episcopi.translatione semper presumitur, ibi ea fit a sede apostolica.

5. Regulariter autem translationes fiunt de minori ad majorem ecclesiam.

6. Ac justa suadente causa fieri potest translatio, in vito ctiam episcopo qui ad aliam ecclesiam transfertur.

Breve quo datur cardinali legato potéstas novos episcopos instituendi...

*་

PIU'S P. VII.

Ad futuram rei memoriam.

Quoniam, favente Deo, spes. nobis affulger assequendi ut in omnibus locis dominio gallicana reipublicæ ad præsens subjectis unitas sanctæ matris ecclesiæ redintegretur, et catholica religio reflorescat, in quem finem per nostras apostolicas sub plumbo hâc ipsâ die daras litteras de novo ereximus atque statuimus decem metropolitanas et quaquinginta episcopales ecclesias, videlicet archiepiscopalem Parisiensem cum suffraganeis Versalliensi, Meldensi, Ambianensi, Atrebatensi, Cameracensi, Suessionensi, Aurelianensi et Trecensi; archiepiscopalem Bituricensem cum suffraganeis Lemovicensi, Claromontensi et Sancti-Flori; archiepiscopalem Lugdunensem, cum suffraganeis Mimatensi Gratianopolitana, Valentinensi et Camberiensi archiepiscopalem Rothomagensem cum suffraganeis Ebroïcensi, Sagiensi, Bajocensi et Constantiensi, provincia Rothomagensis; archiepiscopalem Turonensem cum suffraganeis Cenomanensi, Andegavensi, Rhedonensi, Nannetensi, Corisopitensi, Venetensi et Briocensi; archiepiscopalem Burdegalensem cum suffraganeis Engolismensi, Pictaviensi et Rupellensi; archiepiscopalem Tolosanam cum suffraganeis Cadurcensi, Agennensi, Carcassonensi, Montis-Pessu-, lani et Bajonensi; archiepiscopalem Aquensem cum suffraganeis Avenionensi, Dignensi, Niciensi er

Adjacensi; archiepiscopalem Bisuntinam cum suffraganeis Augustodunensi, Argentinensi, Divionensi, Nanceiensi et Metensi ; et archiepiscopalem Mechliniensem cum suffraganeis Tornacensi, Gandavensi, Namurcensi, Leodiensi, Aquisgranensi, Trevirensi et Moguntinâ; ad quas digni et idonci ecclesiastici viri erunt à primo ipsius reipublicæ consule nominandi, et à nobis ac pro tempore existentibus romanis pontificibus successoribus nostris approbandi, et servatis formis jampridem constitutis, canonicè instituendi juxta conventionem per similes apostolicas sub plumbo litteras nuper confirmatam; et quoniam temporis ac circumstantiarum ratio omninò postulant ut supradicta omnes ecclesiæ tam metropolitanæ quàm episcopales, de utili atque idoneo pastore absque ullâ, vel minimâ morâ respectivè provideantur, et idcircò spatium minimè suppedit nec habendi noti1 tiam de nominationibus à dicto primo consule faciendis, nec alia hîc in urbe gerendi quæ in similibus peragi solent: nos, attentis gravissimis causis animum nostrum dignè moventibus, ut omnia arceantur pericula, et impedimenta tollantur quæ conceptam tanti boni spem irritam fortassè et fructu prorsùs vacuam redderent, salvâ tamen in posterum remanente debitâ præfatæ conventionis observantiâ, motu proprio et ex certâ scientiâ, deque maturâ deliberatione ac apostolicæ potestatis plenitudine, dilecto filio nostro Joanni Baptista S. R. E. presbytero cardinali Caprara, ad carissimum in Christo filium nostrum Napoleonem Bonaparte primum Galliarum reipublicæ consulem, gallicanamque nationem, nostro et apostolicæ sedis de latere legato potestatem et auctoritatem in hoc tantummodo peculiari casu impertimur, ut ipse nominationes ad prælatas archiepiscopales et

episcopales ecclesias, à primævâ earum erectione nunc vacantes, à supradicto primo consule faciendas excipere, et constito sibi priùs per diligens examen et per assuetum eâ summariâ formâ quâ fieri possit, informativum processum de fidei doctrinæ et morum integritate, de religionis zelo, de judiciis apostolicæ sedis subjectione, deque verâ idoneitate, juxta nostram instructionem, cujuslibet ecclesiastici viri sic nominati, unumquemque eorum, etiamsi doctoratûs gradu non insignitum, memoratis archiepiscopalibus et episcopalibus ecclesiis nostro nomine respectivè præficere et ad illas instituere possit ac valeat. Plurimùm autent in ipsius Joannis Baptistæ, cardinalis legati pru-' dentiâ, doctrinâ et integritate confisi, pro certo. habemus neminem ad archiepiscopalem vel episcopalem dignitatem ullo unquam modo ipsum fore admissurum qui requisitis ad id necessariis juxta canonicas leges non sit apprimè suffultus, Eidem insuper cardinali legato omnem facultatem et auctoritatem tribuimus ut per se, vel per quemcumque alium antistitem ab eo specialiter deputandum et gratiam ac communionem sedis apostolicæ habentem, accitis et ad hoc assistentibus vel aliis duobus episcopis, vel duobus abbatibus, seu dignitatibus aut canonicis, sive in horum de fectu etiam duobus simplicibus presbyteris, cuicumque ex archiepiscopis er episcopis sic, ut præfertur, canonicè instituendis, emissis priùs à quolibet fidei professione et fidelitatis debito juramento, consecrationis munus impendere liberè ac licitè similiter possit ac valeat. Non obstantibus constitutionibus et ordinationibus apostolicis aliisque omnibus et singulis, etiam expressâ er individuâ mentione dignis, in contrarium facientibus quibuscumque.

« PreviousContinue »