Haud reliqui ego campum editum sub angore, "Conan, cujus inertissima manus est," Dixit rex Morvenis, summus imperator, "Ne utere verbis adeo audacibus, Donec cernantur magis ardua facinora tua. Formidabilis in quemcumque ierit locum. Ecce! Bragela innititur adversa Ventus ominatur per graves capillos ejus Tollens eos in pectore lævi candido. Illa interim auscultat murmur noctis à clivo veniens, Et melos nobiles editos a strenuis remigibus; Credit se audire modos tuos Citharamque liquidam in facie oceani." "Diu auscultabit illa sine successu: Haud revertar ego à certamine in æternum. Graves edentem gemitus propter heroa tuum? Vidisti tu me, rex, sæpius victorem Multa inter discrimina gladiorum hastarumque." "Videberis iterum victor," Dixit Fingal conchis genialibus clarus; Eiridh do chliu anns an ruaig, Mar dharaig air Chromla nan sliabh : Biodh anam an triath fo aoibhneas, Shuidh is ghabh sinn fleagh is dàn, Dh'éirich anam Cuchullin gu h-ard; Thill a neart do threun nan lann, Bha aoibhneas air aghaidh thall. Thug Ullin do 'n triath am fonn; Thog Carull a ghuth air a mhagh; Chobhair mi na bàird air an tom, Mu charraid nan sonn's nan sleagh, Carraid 's na tharruing mi lann— Cha tharruing mi lann ni's mò; Dh'fhalbh mo chliu air gnìomh a bh'ann. Suidheamsa aig uaigh fo bhròn, Uaigh nan cairde mòr nach mair. Shiubhail an oidhch' air an fhonn ; Thàinig madainn thar tonn le sòlas. Dh'éirich Fionnghal air an aird, Agus chrath 'na làimh an t-sleagh; Shin e 'cheum mòr thar magh Léna, Is lean sinn an treun 'n ar n-airm. Surget fama tua in fugâ-hostium, Plurima vulnera dabit tua manus in monte. Tollite cibum-convivalem conchamque genialem ; Insit animo principis lætitia, Amicisque nostri gaudio fruantur in campo." Consedimus habuimusque convivium melosque, Elevatus est animus Cucullinis sublimè; Reversæ sunt vires heroi armipotenti, Supervenitque lætitia vultui ejus exadversum. Dedit Ullin principi carmen; Extulit Carul vocem in planitie; Adjuvi ego bardos in colliculo, (Recinens) de colluctatione heroum hastarumque, Colluctatione in qua strinxi gladium Haud stringam gladium amplius; Periit fama mea factis priscorum haud amplius par. Assideo ipse sepulchro luctuosus, Sepulchro amicorum magnorum, qui haud supersunt. Abiit nox inter cantiones; Advenit aurora super fluctus cum lætitia. Surrexit Fingal in clivo, Et vibravit in manu suå hastam ; Extendit passus magnos per campum Lenæ, Nosque secuti sumus virum-strenuum armati. |