1. Miror sic affectos esse quosdam, ut cùm illustrissimi Cameracensis explicationes abjiciant, nihiloseciùs ejus librum mordicùs tueantur, ipsique faveant plusquàm ipse sibi. Et is quidem, abjectâ spe tuendi libri, ut sonat, non modò versionem latinam apparavit eam in quam multa nova intersereret; verùm etiam ingenti studio Instructionem pastoralem adornavit, quà explicationem affectus naturalis ac motivi novo modo sumpti adeò necessariam judicaret, ut liber ipse collapsus abiret in ruinam, nisi hoc se adminiculo sustentaret. Quin etiam in quâdam Epistolâ pronuntiavit istud : Hâc interpretatione sublatâ, nullâ suî parte constare posse librum, ac « de paginà ad paginam, imò de lineå ad lineam scatere insaniis sive amentiis 1. » Hæc ille: cui tamen, si Deo placet, novi defensores meliore viâ, quàm quâ ipse se purgat, consulendum putant. 2. Nec immeritò ejus explicationes abjiciunt: quippe quæ toto libro nullà vel levissimâ voce indicatæ, ac desperatis rebus præposterè ac per vim intrusæ sint, contra omnium lectorum sensum. Nemo enim profectò affectum naturalem loco proprii commodi substitutum, erat suspicatus: nemo motivi nomine aliud intellexerat, quàm consueto more objectum aut finem extrà positum quo ad actus singulos moveremur. Per motivum autem intelligi non ejusmodi finem, sed ipsum impulsivum interius: tam nova et inaudita omnibus significatio est, ut nemini prorsùs veniret in mentem. Neque quidquam aliud intelligere, neque in 1 Ire Lett. à M. de Meaux, p. 46. TOM. XX. 1 |