CARRICTHURA.

v. 1-20.

"AN reliquisti tu cæruleum iter cœlorum,

O fili sine defectu, cujus est aurato-flavus cirrus ? Sunt portæ noctis tibi ipsi

Et tentorium tuæ requietis in occidente.

Veniunt fluctus circumcirca tardè

Visum virum, cujus est purissima gena,

Tollentes sub metu suum caput:

Inter te cernendum adeo formosum in tuo sopore,

Fugerunt illi sine colore à tuo latere.

Cape tu somnum in tuâ cavernâ,

O sol, et redi à tuâ quiete cum lætitiâ.

Tollantur mille lumina sursum

Ad sonum, qui est mollis, à citharâ eleganti ;

Expergeface gaudium in aulâ undarum;

[ram.

Rediit rex victoriarum cum suo populo ad suam ter

Est concertatio Carronis procul à nobis,

Sicut sonitus qui non auditur amplius :

Tollant bardi musices eorum carmina :
Rediit bellator victoriarum cum suâ laude."
Sic fuerunt verba Ullinis blandi,

Nuair thill an righ o raon nan triath,
Le 'leadan throm, a b'àillidh ciabh.
Bha mhàile ghorm mu cheann an t-sonn,
Mar nial nach trom air aghaidh gréin,
Nuair ghluaiseas e 'na éideadh donn,
A' feuchainn leth a shoills' san speur.
Bha ghaisgich threun an déigh an righ;
Bha fleagh na slige fial an àird.

Thionndaidh Fionn ri luchd bu bhinn,
As dh'iarr am fonn o shonn nam bàrd.
"A ghutha Chòna, 's àirde fuaim,
A bhàrda, tha luaidh mu h-aois,
Dha 'n éirich, air ar n-anam suas,
Feachda mòr nan gorm-chruaidh laoch.
'S taitneach leam aoibhneas a bhròin,
Mar dhrùchd mòthar earraich chaoin,
Fo 'n lùb geug dharaig nan tòrr,
'S an duilleach òg ag éirigh maoth.
Togaibhse, mo bhàird, am fonn ;
Am màireach bithidh long fo sheòl;
Bithidh m'astar an gorm-ghleann nan tonn,
Gu carraig nan sonn's nan seòd;
Baile uaine Sharno fhial,

A Chaomh-mhala nan ciabh do chònuidh,
Far an sgaoileadh Cathul, an triath,
A chuirm air an t-sliabh le mòr-chuis;
'S lìonor 'na choille tuirc chiar:

Cluinnidh doire nan sìan an t-sealg."

Cum rediit rex ab acie principum,

Cum crinibus gravibus, quorum erant pulcherrimi cirri. Erat galea cærulea circa caput herois,

Sicut nubes haud gravida super vultu solis,

Quando movet-se ille in veste subfuscâ,
Ostendens dimidium suæ lucis in cœlo.
Erant ejus bellatores strenui à tergo regis;
Erat convivium concharum hospitalium in alto.
Convertit-se Fin ad homines qui erant canori,
Et postulavit melos à principe bardorum.

"O voces Conæ, cujus est altissimus sonitus,
O bardi, qui estis loquentes de antiquitate,
Quibus surgunt, super vestros animos sursum, [roum.
Exercitus magni cærulea-dura-arma-habentium he-
Est jucundum mihi gaudium luctûs,

Sicut ros moderatus veris blandi,

Sub quo flectitur ramus quercûs tumulorum,

Foliis novis surgentibus tenerè.

Tollite, mei bardi, melos;

Cras erit navis sub velo;

Erit meum iter in cæruleâ valle undarum,

Ad rupem heroum et procerum;

Urbem viridem Sarnonis hospitalis,

O Comalæ cincinnorum tuam habitationem,
Ubi dispandit Cathul, princeps,

Epulum super clivo cum magnificentiâ ;
Sunt frequentes in ejus sylvâ apri fusci:
Audiet sylvula nimborum venationem."

⚫i. e. de priscis.

"A Chronain, a mhic nan caoin fhonn, A Mhìnfhonn nach trom air clàrsaich, Togaibh sgeul air Silric donn,

Do righ nam mòr-thom 's nam fàsach.
Thigeadh a Bhinnbheul, a's àillidh,
Mar bhogha braoin, anall sa' ghleann,
Nuair dh'fheuchas e cheann san àirde,
'S a ghrian a' dol air chùl nam beann.
Sud an òigh, a righ nan lann,
Le guth fann, is i fo bhròn."

BINNBHEUL.

Tha mo rùn do shinns're nan sliabh;
'S e sàr shealgair nan ciar ard;
Tha 'mhìol-choin a' plosgadh r'a thaobh,
A thaifeid chaol sa' ghaoith a' fuaim.
Na shuidh thu aig fuaran nan carn,
No aig mòr-shruth ard an aonaich?
Tha 'n luachair ag aomadh fo osaig,
An ceathach a' mosgladh san t-sliabh.
Tairneam air mo rùn fo scleò,

Is chitheam an seòd o 'n chruaich.
Nuair chunnam na h-òig-fhir shuas
Aig daraig Bhrano, 's fuaimear sruth,
Thill thu 'n sin gu mòr o'n bheinn;
'S mòr a b'àille thu féin na d' shluagh!

"Cronan, fili blandorum modorum, Minona haud gravis super citharâ,

Tollite historiam super Silrice subfusco,
Regi magnorum tumulorum et desertorum.
Veniat Vinvela, quæ est formosa,

Sicut arcus imbris, huc in valle,
Quando ostendit ille suum caput in alto,
Sole eunte ad tergum montium.
Ecce virginem, o rex gladiorum,

Cum voce languidâ, eâ sub mœrore."

VINVELA.

Est meus amor ex proavis clivorum;

[rum ;

Est ille eximius venator fuscorum (montium) arduo

Sunt ejus venatici-canes anhelantes ad ejus latus,
Ejus nervo tenui in vento sonante.

An sedisti tu ad fontem saxetorum,
An ad magnum flumen arduum jugi?

Est juncetum se-inclinans sub flamine,
Et nebula expergiscens in clivo.

Appropinquabo ad meum desiderium sub vapore,
Et cernam heroa ab colle.

Quando vidi juvenes suprà

Ad quercum Brannonis, cujus est sonorum flumen, Rediisti tu tunc ingens à monte;

Multo eras formosior tu ipse quam tuus populus!