SILRIC.

C'e'n guth so tha caoin am chluais,
An guth caoin mar fhuaim an t-sàmhraidh?
Cha suidh mi aig luachair nan cruach,
No aig tobar fuar nan carn.
Fada, Bhinnbhéil, fada thall,

Tha m'astar gu blàr le Fionnghal.
Cha 'n 'eil mo choin féin ri m' thaobh,
No mo cheum air fraoch nan gleann.
Cha'n fhaic mi o ard nan sliabh
Sàr ainnir nan ciabh air an raon,
Aig aomadh nan sruth leatha féin,
Mar bhogha lùbadh san speur,
No gealach air tuinn san iar.

BINNBHEUL.

Dh'fhalbh thu, Shilric, dh'fhalbh thu féin,

'S tha mise sa' bheinn am aonar!

Chithear am fiadh air a chruaich

Gun duine g'a ruaig o 'n fheur ;

Cha 'n 'eil 'eagal ni 's mò anns a' ghaoith,
'S cha 'n 'eil fuaim nan craobh r'a chluais.

O'n doire tha sealgair nach faoin;
Tha esan 'an raon nan uaigh.

A choigrich, a shìol nan tonn,
Caomhnaibhs' an sonn sa' bhlàr !

SILRIC.

Quænam est vox hæc quæ est blanda in meâ aure,
Vox blanda instar soni æstatis?

Non sedeo ego ad juncetum collium,
Nec ad fontem frigidum saxetorum.
Procul, Vinvela, procul ex adverso,
Est meum iter ad prælium cum Fingale.
Non sunt mei canes ipsius juxta meum latus,
Nec meus gradus super ericâ vallium.
Non video ego ex culmine clivorum
Egregiam virginem cirrorum super planitie,
Ad declivitatem rivorum (solam) cum se ipsâ,
Sicut arcum se-flectentem in cœlo,
Aut lunam super fluctibus in occidente.

VIN VELA.

Abiisti tu, Silric, abiisti tu ipse,

Et sum ego in monte (sola) in meâ solitudine!

Cernetur cervus super colle

Sine viro eum fugante à gramine;

Non est ejus metus amplius in vento,

Et non est sonitus arborum ad ejus aurem.

A sylvulâ abest venator haud vanus;

Est ille in campo sepulchrorum.

O peregrini, semen undarum,

Parcite heroi in prœlio!

SILRIC.

Ma thuiteas mi sa' mhagh, a Bhinnbhéil, Togsa dìleas gu h-ard m' uaigh,

Clacha glas, as meall do 'n ùir,

'N an comhara do d' rùn, a Bhinnbhéil. Nuair shuidheas an sealgair ri m' thaobh, As cuirm, 's e faoin, 'na làimh,

66

"Tha gaisgeach,” their e, san fhraoch, "Fear cliu, nach robh baoth sa' bhlàr.” Cuimhnich, a Bhinnbhéil, do laoch, Agus e 'n tigh caol a bhàis!

BINNBHEUL.

'S ceart gu 'n cuimhnichear thu féin:
Tuitidh Silric, mo threun, sa' bhlàr.
C'àit am faighear mi, rùin, sa' bheinn,
'S nach till thu o bheum a bhàis?
Bithidh m'astar an gleanna nan cruach,
Nuair dh'ìslicheas shuas a' ghrian;
Bithidh mo cheum o ais're an t-sluaigh
Gu dìomhair's gun tuar 'san t-sliabh ;
Chithear leam àite do shuain
An àm tionndaidh o ruaig na seilg.
'S ceart gu 'n tuit Silric sa' bhlàr;
Ach cuimhnichear an sàr leam féin.

"'S cuimhne leamsa féin an triath," Thuirt righ nan coill' ard's nan sliabh : "Chaitheadh leis còmhrag 'na fheirg;

SILRIC.

Si cadam ego in acie, o Vinvela,

Tolle tu amicè in altum meum sepulchrum,
Saxa glauca, et molem telluris,

Ut signa tui amoris, Vinvela.

Quando sedebit venator ad meum latus, Et erit cibus, eo languido, in ejus manu, "Est bellator," dicet ille, "in ericâ,

"Vir famæ, qui non erat surdus in prœlio." Recordare, Vinvela, tuum bellatorem,

Eoque in domo angustâ mortis !

VINVELA.

Certum est quod in-memoriâ-retineberis tu ipse : Cadet Silric, meus strenuus (vir), in prœlio.

Ubi inveniar ego, mi amor, in monte,

Cum non redibis tu ab ictu mortis ?

Erit meum iter in vallibus tumulorum,

Quando descendet supernè sol;

Erit meus gradus à (domicilio) colle populi
Arcanò et (pallidè) sine colore in clivo;
Cernetur à me locus tui soporis

In tempore redeundi à fugando venationem.
Certum est quod cadet Silric in prœlio;
At in-memoriâ-retinebitur egregius à me.
“Est in memoriâ mihi ipsi princeps,"
Dixit rex sylvarum altarum et clivorum :
"Consumebatur ab illo certamen in ejus irâ;

Cha 'n 'eil e 'san t-seilg fo m' shùil.
Chunnacas e aon uair sa' bhlàr;

Bha gruaidh an tréin fo smal gun tuar,
A mhala dorch', as spairn a chléibh
Gu luath, 's a cheum gu h-aird nan cruach.
Cha'n fhaicear e am measg nan triath,
Nuair dh'éireas air an sgiath am fuaim.
Na luidh e 'n tigh caol tha ciar,

Sàr cheannard sliabh a's duibhe gruaim ?”
"A Chronain," thuirt Ullin aosda,
Togsa dàn nach faoin air Silric,
Nuair thill e le buaidh o 'n raon,
An déigh Binnbheul, a ghaol, bhi ìosal.
Dh'aom e ri cloich ghlais a ruin;
Bha Binnbheul 'na smaointean bed.

Sa' ghleannan chiuin, 's b' àluinn a scleò;
Ach shiubhail, mar cheò, an sàmhla.
Dh'fhalbh dearsa na gréine o 'n raon,
Cha 'n fhaicear a cruth faoin ni's mò.”
"Tha mi 'm shuidh aig fuaran fuar
Air mullach na cruaiche fo ghaoith,
Aona chraobh 'san osaig a' fuaim,
Tuinn dhorch nan' ruaig 'san fhraoch.
Tha bruaillean air an linne thall,

Féidh a' tighinn o charn gu raon.
Cha 'n fhaicear ceum sealgair, 's e mall;

Tha sàmhchair sa' ghleann, 's e faoin.