CARTHON.

v. 1-20.

HISTORIA narranda de tempore (antiquo) ab antiquo;
Facta dierum annorum qui se-inclinaverunt.
Murmur tuum, O Lora fluentorum,

Elevavit memoriam hodie de iis qui (nos) deseruerunt,
Sonitus sylvæ Gormallaris arborum !
Suavis est ejus vox meis auribus ipsius.
An cernis tu, Malvina bellatorum,
Rupem magnam, et ejus caput in ericâ ;

Tres abietes se-inclinantes à tumulo,

Et amœnum viretum quod est egregium ad ejus latus?

In illo (loco) sunt flores blandi vallium,

Quorum sunt purissima capita, trementia sub vento; Carduus glaucus super curvaturâ saxetorum,

Perdens lentè aculeos cum ætate;

Duo saxa dimidiatim in tellure,

[nitie.

Eorum musco sub pulverulentâ-opacitate super pla

Fugit cervus ab extremo saxeti

In quo positus est ad tergum bellator.

Est spectrum tenue, et vanum, et frigidum,

Lentè se-inclinans circa sepulchrum herois

Na tréin, a Mhalmhìna nam buadh,
Aig iomall nan stuadh fo 'n tòrr !
Sgeul ri aithris air àm o aois ;
Gnìomha làithe nam bliadhna dh' aom,
Co sud, tha o thìr nan dàimh,
Le milte mu làimh fo chruaidh?
Tha dearsa na gréine m'a cheann,
A chiabh fo strì ri gaoith nan stuadh.
Tha ghnùis a' sìoladh sìos gu sìth,
Cho ciuin, a righ, ri feasgar thall,
Nuair thearnas gath o iar nam frìth,
Air caol-ghleann Chòna nan sruth mall.
Co th' ann, ach mac Chumhail nan treun,
Ard righ nam beum, nam beusa mòr;
Faicinn a gharbh mhonadh féin;

A mhìlte gun bheud bu chòrr.

Togar guth," thuirt bàrd bha liath; "Dh'aom nàimhde fo fhìamh air leirg, Clann na tìre fad o iar,

Righ talla nan sgiath fo mheirg,

A dhearg-shuil a' siubhal am mòr-chuis,
E tarruing lann mhòr nan triath.
Theich air raon nan cruadallach gnìomh,
Clann na tìre fad o 'n iar."

Mar so mhosgail guth nam bard,
Nuair thàinig gu talla Shelma nan stuadh;
Mile solus a' losgadh mu 'n aird,

Dealadh dealan am meadhon an t-sluaigh;

Sunt strenui, O Malvina virtutum,

Juxta extremitatem undarum sub tumulo!
Historia narranda de tempore prisco;

Facta dierum annorum qui se-inclinaverunt.

Quis illic, qui est à terrâ advenarum,

Cum millibus circa ejus manum sub durâ-armaturâ ? Est radiatio solis circa ejus caput,

Ejus capillis sub certatione contra ventum undarum. Est vultus se-purgans deorsum ad pacem

què placidus, o rex, ac vesper ex adverso,

Quando descendit radius ab occidentali-latere saltûs,
Super angustam vallem Conæ fluentorum lentorum.
Quis est, nisi filius Comalis strenuorum,
Arduus rex plagarum, et virtutum magnarum,
Intuens suum asperum montem ipsius;
Ejus millibus illævis quæ sunt eximia.
"Tollatur vox," dixit bardus, qui erat canus;
"Inclinaverant-se hostes sub metu super clivo,
Proles terræ longinquæ ab occidente,
Rex aulæ clypeorum sub ferrugine,
Ejus rubro oculo eunte in fastu,

Et eo stringente gladium magnum principum.

Fugit in acie fortium factorum,

Proles terræ longinque ab occidente."

Sic experrecta est vox bardorum,

Quando venit ad aulam Selmæ undarum ;

[quear),

Erant mille lychni flammescentes circa arduum (la

Dispertientes fulgur in medio populi ;

A chuirm an ard thalla nam buadh:

Dh'aom oiche gu luath le sòlas.

“C'àite bheil triath nan cleasa mòra ?”

Thuirt Fionnghal, a's aillidh cùl;

"C'àite, measg sòlas nan seòd,

Garbh bhrathair na còrr òighe Muirn?
Dorcha, mall tha 'laithe triall

An toirm ghleann nan sìan mu Lòra.
Faic is esa tha tearnadh o shliabh,

Mar steud-each gun srian am mòr-chuis,
Nuair chithear an t-eachradh m'an raon,
Agus foghar na gaoith na shròin.
'Ceud fàilt air Cleasamor nach faoin !

C' uim' cho fada o Shelma nan corn?'

"Na thill an righ," 's e fhreagair an triath,

"Gu monadh nam fiadh le chliu?

Do mholadh mar Chumhal nan srian,

An còmhrag nan sgiath gu chùl?

Bu tric thar Carunn bha sinn a' triall

Gu talamh a's ciara dàimh:

Cha do thill sinn gun fhuil air ar sgiath;
Cha robh sòlas air triath nan lann.
C'uim' tha cuimhne air àm nam blàr,
Is mo chiabha gu 'm barr cho liath?
Cha 'n aithne do 'n bhogha mo làmh ;
An diugh is eatrom mo shleagh's mo sgiath.
Na 'n tilleadh sòlas dhomhsa féin,

Mar chunnacas air cheud an òigh,

Epulo in arduâ aulâ victoriarum:

(Abiit) inclinavit-se nox velociter cum lætitiâ.
"Ubi est princeps factorum magnorum?"

Dixit Fingal, cujus erat pulcherrima cæsaries;
Ubi, inter gaudium bellatorum,

66

Ingens frater eximiæ virginis Mornæ ?
Tenebrosi, tardi sunt ejus dies euntes
In murmure vallium nimborum circa Loram.
Ecce! est ille qui est descendens è clivo,
Ut admissus equus sine fræno in superbia,
Quando cernitur equitatus circa campum,
Et est odor venti in naribus.

'Centies salve, Clessamor haud vane,

Quare tam diu à Selmâ cornuum ?'

"An rediit rex," est quod respondit princeps, "Ad montem cervorum cum suâ famâ,

Tuâ laude instar Comalis frænorum

[tergum?

In certamine clypeorum (cumulatè) usque ad ejus Fuit sæpe trans Carronem quod fuimus nos profecti

Ad terram et ad fuscas-capreas advenarum :

Non rediimus nos sine sanguine super nostris clypeis;

Et non fuit gaudium principi telorum.

Quare est recordatio de tempore prœliorum,

Et meis capillis usque ad eorum summum adeo canis?
Non est (nota) notitia arcui mea manus;
Hodie est levis mea hasta et meus clypeus.
Si reditura esset lætitia mihi ipsi,
Sicut cum visa est primùm virgo,