In aulâ spatiosâ, cujus est hospitalis benignitas. Ex terrâ longinquâ strenuorum advenarum ; Profectus est Ullin cum verbo miti; Stabat rex qui haud erat vanus ad suam hastam ; "Centies salus sit filio advenæ conviviorum! Lentus et magnus est tuus passus ab æquore: 'Tuo gladio instar radii ignis ab oriente Haud major est luna magna cœlorum Sine audiendo de suâ laude in valle. Erit angor fuscus super virgine undarum, Intuente dorsum salis. Dicet puerulus modo conspiciens navem, Rex urbis bellatorum adest!' Lacrymis venientibus à rubro oculo tuæ matris [tium." Propter tuum somnum in cathedrâ magnorum mon Sud focala fein an righ : Thàinig Ullin na brigh do'n triath; Roi' Charthonn le sìth fhial, Is e a' togail an fhuinn gu mall. "Thig gu cuirm Fhionnghail nam beann, Gharbh Charthuinn o ghleann a' chuain; Thig gu cuirm an righ a nall, Neo tarruing an lann gun bhuaidh. Is lìonmhor taibhs' ar naimhde, a threin; "Am bheil do ghuth ri taibhs' nan àrm ? Thuirt Carthonn, "a bhàird bhrais o Mhòrbheinn? Na chaochail mo thuarsa gu glas, Mhic fonn, nach 'eil cas gu còmhrag," An dùil leat m'anam adhlac' an scleò Is an suidhe air tom gun iorghail? Illa fuere verba ipsa regis : Venit Ullin virtutis ad principem; Jecit ille hastam longam super saltum, "Veni ad epulum Fingalis montium, Aut stringe gladium sine victoriâ. Numerosa sunt spectra nostrorum hostium, o strenue; At sumus celebres nos ipsi et nostri amici. Frequens est cærulus tumulus surgens altus Fili cantûs, qui non es præceps ad certamen? De meâ famâ non est signum ignotum. Ad imbecillitatem manuum cum cantione (ito); Nonne vidi Balclutham navium, Et sedeam super tumulo sine contentione? |