In aulâ spatiosâ, cujus est hospitalis benignitas.
Ostendunt illi suæ proli singulam hastam

Ex terrâ longinquâ strenuorum advenarum ;
Est mirum illud filiis peregrinorum sine perfidiâ [nis.
(Benedicentibus) salutem mittentibus amicis Morve-
Auditum est ultra (hanc regionem) de factis victo-
Tremuerunt reges inter iram sui populi, [riarum ;
Dum orbis laudavit nos."

Profectus est Ullin cum verbo miti;

Stabat rex qui haud erat vanus ad suam hastam ;
Vidit ille hostem in agro.

"Centies salus sit filio advenæ conviviorum!

Lentus et magnus est tuus passus ab æquore:
Dixit Fingal virorum et exuviarum,

'Tuo gladio instar radii ignis ab oriente
Prætereunte celeriter ad tuum latus;

Haud major est luna magna cœlorum
Quam tuus clypeus ipsius, o bellator!
Rutila est tua gena, et juvenilis tua species,
Mollibus capillis victoriarum circa tuum caput!
Et fortasse cadet hæc arbor cito,

Sine audiendo de suâ laude in valle.

Erit angor fuscus super virgine undarum,

Intuente dorsum salis.

Dicet puerulus modo conspiciens navem,

Rex urbis bellatorum adest!'

Lacrymis venientibus à rubro oculo tuæ matris [tium."

Propter tuum somnum in cathedrâ magnorum mon

Sud focala fein an righ :

Thàinig Ullin na brigh do'n triath;
Thilg e sleagh fada air frìth,

Roi' Charthonn le sìth fhial,

Is e a' togail an fhuinn gu mall.

"Thig gu cuirm Fhionnghail nam beann, Gharbh Charthuinn o ghleann a' chuain; Thig gu cuirm an righ a nall,

Neo tarruing an lann gun bhuaidh.

Is lìonmhor taibhs' ar naimhde, a threin;
Ach cliùthar sinn féin 's ar càirde.
Faiceadh Carthonn an raon gu léir,
'S iomadh gorm thom ag éirigh arda
Le clachaibh glas is feur fo fhuaim;
Naimhde Fhionnghail fo uaigh a t'ann,
Na dàimh, a dh' aisig ràmh thar cuan.'

"Am bheil do ghuth ri taibhs' nan àrm ? Thuirt Carthonn, "a bhàird bhrais o Mhòrbheinn? Na chaochail mo thuarsa gu glas,

Mhic fonn, nach 'eil cas gu còmhrag,"

An dùil leat m'anam adhlac' an scleò
Le sgeulaibh nam beò a dh'fhalbh?
Chosgair an làmhs' an carraid na seoid;
Air mo chliu cha 'n 'eil còmhra balbh.
Gu laigse nan làmh le fonn;
Géilleadh iadsa dha 'n t-sonn Fionnghal!
Nach fhacas Bailclutha nan long,

Is an suidhe air tom gun iorghail?

Illa fuere verba ipsa regis :

Venit Ullin virtutis ad principem;

Jecit ille hastam longam super saltum,
Ante Carthonem cum pace hospitali,
Tollens cantum lentè.

"Veni ad epulum Fingalis montium,
Asper Carthon de valle oceani;
Veni ad epulum regis huc,

Aut stringe gladium sine victoriâ.

Numerosa sunt spectra nostrorum hostium, o strenue;

At sumus celebres nos ipsi et nostri amici.
Intueatur Carthon planitiem totam,

Frequens est cærulus tumulus surgens altus
Cum saxis glaucis et gramine sub sonitu;
Hostes Fingalis sub sepulchro sunt,
Advenæ, quos attulit remus trans oceanum.'
"An est tua vox ad spectra armorum,
Dixit Carthon, "o barde impiger à Morvene?
An variatus est meus color ad glaucum,

Fili cantûs, qui non es præceps ad certamen?
An est expectatio tibi meum animum sepelire in vapore
Cum historiis vivorum qui abierunt?
Consumpsit manus hæc in conflictu heroas;

De meâ famâ non est signum ignotum.

Ad imbecillitatem manuum cum cantione (ito);
Cedant illi heroi Fingali!

Nonne vidi Balclutham navium,

Et sedeam super tumulo sine contentione?

Innis so do mhac Chumhail, a bhàird,
Cumhal, a thilg a theine suas,

An talla Chluthai nam bruach ard,

Aite còmhnuidh mo shinns're ri stuadh."

Nuncia hoc filio Comalis, o barde,

Comalis, qui jecit suum ignem sursum

In aulam Cluthæ crepidinum arduarum,

Loci habitationis meorum proavorum juxta fluctus."