Argumentum.

Fingal Ossianum et Toscarem, Conlochi filium, patremque Malivinæ, mittit, ad erigendum saxum in ripas Crone fluminis, in sempiternum monumentum victoria eò loci ab ipso reportate. Carul, princeps finitimus, eos, in hoc opere versatos, ad convivium invitavit. Ventum est, et Toscar ardenti Golnandoni Carulis filiæ captus erat. Golnandone pari amore Toscarem adamabat. Res fortuita inter venationem amorem eorum ad felicem exitum perducit.

TOM. I.

GAOL-NAN-DAOINE.

v. 1-20.

CHAOL-ABHAINN nan sruth ciar o charn, Dorcha dall do shiubhal shuas;

Tha mo shùil measg iomairt do chrann,
Talla Charuill nan lann's nam fuaim !
An sin a bha tuineadh na h-àille,
Gaol-nan-daoine, sàr fhuil an righ :
A sùile mar sholus nan reul,

A ruighe gasda gun bheud; bha 'làmh
Geal mar chobhar air uisge nan leum;
Dh'éireadh ciocha nam beus gu mall
Mar thonna bar-gheal a chuain mhòir;
A h-anam na shruth do sholus
Fo urla corrach, a b'àillidh snuagh.
Co ise measg dighe 'n ard bhrollaich,
Bu choimeas ri glan rùn an t-sluaigh?

Fo ghuth caismeachd righ nam buadh,
Gu Cròna nan sruth ruadh, tha thall,
Ghluais Toscar o Lutha gun ghruaim,
Is Oisean, fear luaidh nan dàn,

Tri baird air ar taobh le fonn

GOLNANDONE.

v. 1-20.
COLAMON fluentorum fuscorum à saxeto,
Est obscurum cœcum tuum iter suprà ;

Est meus oculus inter conflictionem tuarum arborum,
Ad aulam Carrulis telorum et sonituum!
In illo (loco) fuit habitatio pulchritudinis,
Golnandones, egregii sanguinis regis:
Ejus oculis instar lucis stellarum,

Ejus lacertis eximiis sine defectu; erat ejus manus
Candida sicut spuma aquarum (salentium) saltuum;
Surgebant papillæ venustatum lentè

Sicut fluctus summis-dorsis-albis oceani magni ;
Ejus animo instar rivi lucis
[species.
Sub pectore præcipiti-lubrico, cujus erat formosissima
Quænam illa inter virgines ardui sinûs,

Quæ erat par eleganti desiderio populi?

Sub voce (invitante) invitamenti regis victoriarum, Ad Cronam fluentorum rubrorum, quæ sunt ex adverso, Processit Toscar à Lutha sine tetricitate, [num, Et Ossianus, vir recitationis (compositionis) carmiTribus bardis ad nostrum latus cum cantu,

Tri sgéith nach robh lom, 'n ar còir,
Dol a thogail nan clach air an tom,
Chuireadh cuimhne nan sonn fo ghlòir.
Aig fiar shruth choinich Chròna féin
Sgap Fionnghal, an t-ard threun, na dàimh;
Theich coigrich roimh 'chlaidheamh gu léir,
Mar gharbh mhuir a' beumadh air tràigh.
Thàinig sinne gu raon a chliu;
Théiring an oiche o chùl nan carn;
Reub mi darag o leathad nan smùr;
Thogadh lasair measg mùig nan ard.
"Seallaibh sìos, mo shinns're treun;
Seallaibh sìos o'r tallaibh féin,
'Nuair mhosglas cliu as-ùr ar clann,
Soillsidh suinn nan lann air gaoith.

O chladach Chròna thagh mi clach,
Measg fonna le neart nam bard;
Fuil naimhde Fhionnghail fo smachd
An coineach dhubh-ghlas nan àld.
Fo sud shuidhich mi o chéile

Tri copana o sgéith nan dàimh,

'Nuair luidheadh mu seach agus dh'éireadh Fonn oiche o Ullin an àigh.

Chuir Toscar a sgian fo 'n ùir,

Is murla dubh-ghorm stailinn chruaidh;
Thogadh mu chloich aird an smùr,

A ghairm gu cliu bliadhna nan luadh.