In quâ expandebatur convivium celeriter haud parCum essent advenæ Gallorum circum circa.

[cum,

Fuerunt Colmar et Calthon in juventute, Duo filii egregii principis magni curruum; Venerunt illi cum gaudio et fastu Ad aulam magnam patris ipsorum ; Prospexerunt illi in eum in suo sanguine, Et descendit diluvium ab eorum genâ. Liquefactus est animus Dunthalmonis usque ad imum, Quando vidit ille ejus semen sine laude. Ad Alteutham, turrem nimborum,

Expergefecerunt illi domum principis certaminis ; Flectebant illi arcus in ejus conspectu,

Et descendebant ilii deorsum ad ejus concertationem. Visus est murus sui patris humi,

Sentis viridis nascens in aulâ :

Ceciderunt lacrymæ circa genas egregiorum,

Eorum vultu interdum sub labe.

Haud fugit Dunthalmonem eorum dolor; [mortem ; Fuit ejus animus in magnâ anxietate circà eorum Demisit ille eos deorsum in duas cavernas

[tus.

Apud Teutham ingentis-murmuris qui erat indistinc

Haud venit sol cum radiatione ipsius,
Haud venit luna cœlorum in nocte:
In obscuritate fuit habitatio strenuorum,
In obscuritate sine flammâ, sine luce,
Ipsis expectantibus secretò suam mortem.
Lacrymis tacitis super filiâ principis,

Super Comalâ capillorum et ciliorum lentorum ;

Bha 'sùile air Calthonn fo fhiamh;
Ata 'àille 'na cliabh air àm.

Chrith anam na h-òigh m'a treun ;
Beag do chomusa féin a dheanamh :
Cha 'n éirich do ruighe féin air beum;
Cha robh lann riamh gu feum mu d'iadhadh.
Cha mhosgail d'urla bàn fo mhàile;

Cha ghiorag do shàraibh do shùil :

A Chaolmhal an uchd chorraich àillidh,
Beag do chomusa féin mu d'rùn!
Is lìonmhor is gearr bha 'ceuma,
Leadan àillidh leum m'a ceann,
Sùile alluigh losgadh ro''deuraibh,
Ainnir ghasda nam beus air chall.
Thàinig i san oiche gu talla;
Chuir i cruth gun smala fo chruaidh,
Cruaidh laoich an òige a chailleadh,
Thuit an còmhrag ri caladh nan stuadh.
Thàinig i gu còs a rùin féin,

Is dh'fhuasgail i o'n treun an iall.

"Eirich, a shìl Rathmhoir nam beum; Eirich, tha 'n oiche gun ré fo ghruaim; Teicheam id gu Selma nan teud,

Shair cheannaird nau treun o Chluthai.
'S mise mac Lamhgheal nan tòrr,

Dha 'm bu thunaidh mòr thùra t'athar;
Chuala mi do dhorchadh an còs,

Ghluais m'anam le bròn a caitheadh.

Fuerunt ejus oculi super Calthonem sub trepidatione;
Est ejus pulchritudo in ejus pectore interdum.
Tremebat animus virginis circa suum strenuum ;
Est parva tua potestas ipsius ad agendum :

Haud surgunt tui lacerti ipsius ad ictum; [ambitum.
Haud fuit telum unquam ad rem-gerendam circa tuum
Non expergiscitur tuum pectus candidum sub loricâ;
Non metus (est) egregiis tuus oculus:

O Comala sinus præcipitis formosi,

Est parva tua potestas ipsius circa tuum amorem !
Et frequentes et rapidi fuerunt ejus gradus,
Crinibus formosis salientibus circa suum caput,
Oculis feris ardentibus per suas lacrymas,

Virgine speciosâ venustatum deperditâ.*
Venit illa in nocte ad aulam;

Misit suam formam sine labe sub dura-armaturam,
Duram bellatoris in juventute (amissi) qui amissus
Qui cecidit in certamine ad fretum fluctuum. [est,
Venit illa ad cavernam amoris sui,

Et (liberavit) solvit illa à strenuo lorum.

Surge, o semen Rathmoris plagarum ; Surge, est nox sine lunâ sub torvitate;

Fugiamus ad Selmam chordarum,

Egregie dux strenuorum à Glottâ.

Sum ego natus Lamgale tumulorum,

Cui fuit habitatio magnæ turres tui patris;

Audivi ego te caligare in cavernâ,

Commotus est meus animus cum dolore se-consumens.

* i. e. sui oblitâ.

Eirich, a shil Rathmhoir nam beum;
Eirich, tha oiche gun ré fo ghruaim."

"A ghuth speura," fhreagair an triath, A thàinig o nial gu Calthonn,

Tha samhla mo shinns're a' triall,
Is gu tric a' dol sìos an aisling,
O'n là thréig a' ghrian mo shùil,

'S an dorcha so dlùthadh m'an cuairt.
No 'n tusa mac Làmhgheal nam beum,
An triath chunna' mi féin aig Cluai?
'N teich mise gu Selma nan teud,
Is Colmar gun fheum fo chruaidh?
'N teich mise gu Mòrbheinn nan sìan,
Is Colmar gun trian do 'shoillse?

Cha teich-Thoir dhomh féin do shleagh,
Shìl Làimhgheal nam fleagh fo dhàna;
Bithidh Calthonn m'an cuairt do 'bhràthair."

"Làn mhìle triath" thuirt sgèimh na h-òigh', Le 'n sleaghaibh mòr mu chòir nan carbad: Ciod a ni òg Chalthonn nan tòrr,

Am measg coi'-thional slòigh an armaibh?
Teicheam id gu righ na mòir, bheinn ;
Thig esa a nall le còmhrag;

Tha 'ruighe a sgaoileadh air gach àm
Gu na truaigh tha 'n call an dòghruinn;
Mar dhealan mu lagaich tha 'lann.
Eirich, a shìl Rathmhoir nam beum;
Siolaidhidh oiche gun fheum o thriath;

Surge, semen Rathmoris plagarum ;
Surge, est nox sine lunâ sub torvitate."

"O vox cœlorum," respondit princeps, "Quæ venisti è nube ad Calthonem,

Est simulacrum meorum proavorum proficiscens
Et sæpius veniens deorsùm in somnio,
Ex die, quo reliquit sol meum oculum,
Hac caligine appropinquante in circuitum.
Aut es tu filius Lamgalis plagarum,
Princeps, quem vidi ego ipse ad Clutham?
An fugiam ego ad Selmam chordarum,
Et Colmare sine vi in duris-rebus ?
An fugiam ego ad Morvenem nimborum,
Et Colmare sine exiguâ particulâ lucis?
Non fugiam.-Da mihi ipsi tuam hastam,
Semen Lamgalis conviviorum sub carminibus;
Sit Calthon in circuitum sui fratris.”

66

[virginis,

(Totis) plenis mille principibus," dixit pulchritudo "Cum eorum hastis magnis circa viciniam curruum, Quid faciet juvenis Calthon tumulorum

In medio conventûs copiarum in armis ?
Fugiamus ad regem magni montis ;

Veniet ille huc cum certamine;

Sunt ejus lacerti se-expandentes in singulo tempore

Ad miseros qui pereunt in angore:

Instar fulguris circa infirmos est ejus gladius;

Surge, semen Rothmaris plagarum;

Evanescet nox sine utilitate à principe,