Eirich; chi an là do cheum;

Tuitidh 'n òige mòr threun nan sgiath."

Ghrad ghluais fo osna an triath,

A dheoir a' dol sìos mu Cholmar.
Thàinig e gu Selma nan slan

Gun fhios da air sgéimh na h-òige.
Bha ceann-bheart air an eudan chaoin;
Mhosgail brollach gu baoth fo chruaidh.
Théiring o ard sheilg an treun;
Chunnas coigrich gun bheud 'na chòir,
Mar dhà dhearrsa o shoillse speur,
An talla nan ceud slige còrr.

Chual' an righ sgeul bròin o Chluai;
Chuir e 'shùile m'an cuairt le feirg.
Ghluais mìle mu chòmhrag na Tuaide
Leth-mhosgladh na cruaidhe gun mheirg.
Thàinig mi le sleagh o shliabh,

Ard shòlas a' lasadh mo chléibhe;
Labhair am mòr righ ri Oisian,

Air thoiseach am meadhon nan triath.

"A ghath mo threunais," thuirt an righ, "Shil Fhionnghail, gu strì tog mo shleagh; Gabh gu Tuaid' nan sruth corrach o fhrith; Tearuinn Colmar nan carbad fleagh; Thigeadh do chliù-sa a' m' fhianuis, Mar aiteal dol sìos anns a' ghleann, Gus an éirich mo smuainte an ìosal Mu mo shìol, mu ùr-chliu nam beann. Bi-sa, Oisein, mar ghaillinn an còmhrag,

Surge; cernet dies tuum passum;

Cadet in juventute magnus heros clypeorum."
Statim processit sub suspirio princeps,

Ejus lacrymis euntibus deorsum propter Colmarem. Venit ille ad Selmam nimborum

Sine notitiâ ei de pulchritudine juvenis.

Erat capitis-machina super ejus vultu blando;
Expergiscebatur pectus inaniter sub durâ-armaturâ.
Venit ab arduâ venatione strenuus (Fingal);
Visi sunt advenæ sine defectu eo coram,

Ut duo radii ex luce cœli,*

In aulâ centum concharum eximiarum.
Audivit rex historiam doloris à Cluthâ-Glotta ;
Misit ille suos oculos in circuitum cum irâ.
Moverunt-se mille propter certamen Tuedæ
Semi-experrecti in durâ-armaturâ sine ferrugine.
Veni ego cum hastâ è clivo,

Ardua lætitia flammescente in meo pectore;
Locutus est magnus rex ad Ossianum,

Primum in medio principum.

"O jubar meæ strenuitatis," dixit rex,

"Semen Fingalis, ad certamen tolle meam hastam ; Capesse (viam) ad Tuedam fluminum præcipitûm ex Serva Colmarem curruum et conviviorum;

Veniat fama tua in meum conspectum,

Sicut aura iens deorsum in valle,

Donec surgant meæ cogitationes in occulto

[saltu;

Propter meum semen, propter novam famam montium. Esto tu, Ossiane, ut procella in certamine,

* i. c. à sole.

Gu ciuin is gun mhòrchuis do naimhde;
Mar so féin ghlan an cliu dhomhsa ;
Bi-sa, Oisein, mar mhòr-thriath Shelma;
'Nuair thig dàna nam focala treuna
Gu talla nan teud, chrom mo shùile,
Tha mo ruighe a' sìneadh gu beuma,
'Nuair thig lagaich fo bheud a'm' ionnsuidh,
Mo chlaidheamh an còmhnuidh gu 'n dìon."
Ghluais sòlas o fhocail an righ;
Chaidh mise gun strì fo airmibh;

Ri mo thaobh ghluais Diaran nam frìth,
Is Deargo, ard righ nan gorm shleagh;
Tri cheuda o oìgre nan gleann

An déigh mo cheuma air a mhagh,
Na coigrich a' triall ri m' thaobh.
Chuala Dunthalmo am fuaim

O astar na cruaidh' gu 'thìr;
Choi'-thionail e neart na gann Tuaid:
Air tulaich sheas sluaigh gu strì,
Mar charraige briste le torrunn,

Ag iadhadh fo fhorum nan crann

Gun duille, 's iad dàithte fo dhonadh;
Gun srutha a' tuiteam gu gann

Air ciaradh is fiaradh an còs.

Bha Tuaid le fuaim a' gluasad mòr

Roimh naimhde garbh nan còrr.
Grad imicheadh barda 'nan còir;
Tairgeadh còmhrag do sheòd Dhùnthal.
Fiamh gàire fo dhorcha a mhòirchuis,

Leniter et sine superbiâ hostibus ;*

Modo hocce enituit fama mihi;

Esto tu, Ossiane, ut magnus princeps Selmæ ;
Quando veniunt audaces verborum ferocium
Ad aulam chordarum, se-curvant mei oculi,
Sunt mei lacerti se-tendentes ad plagas,
Quando veniunt imbecilli sub damno ad me usque,
Meo gladio constanter eos tegente."
Processit gaudium à verbis regis;

Ivi ego sine certando sub arma;

Ad meum latus movit-se Diaran saltuum,

Et Derga, arduus rex cærulearum hastarum;
Trecentis ex juventute vallium

Post meos passus super agro,

Advenis euntibus ad meum latus.

Audivit Dunthalmo eorum sonitum

Ex itinere duræ-armaturæ ad ejus terram;
Collegit ille robur asperæ Tuedæ :

Super tumulis steterunt ejus copiæ ad certandum,

Ut rupes perruptæ cum tonitru,

Se-obliquantes sub fremitu arborum

Sine foliis, atque illis subustis sub læsione;

Sine fluento cadente parcè

Super offuscationem et obliquitatem cavernarum.
Erat Tueda cum sonitu se-movens ingens
Præ hostibus asperis insolitarum opacitatum.
Ocyus proficiscantur bardi iis coram;
Offeratur certamen bellatoribus Dunthalæ.
Fuit falsus risus sub caligine ejus superbiæ,

* i. e. Leniter, cum sine superbiâ fuerint hostes.

'S a ghaisgeacha do-aill air sliabh,
Mar niala air tòrra na scor-bheinn,
'Nuair bhriseas a' mhòr-ghaoth an taobh,
Sgaoileadh an ciabha dubh m'an cuairt.
Thug iad Colmar òg gu Tuaid,
Iomadh iall gu cruaidh mu 'n triath.
Bha 'n gaisgeach an ceuma fo ghruaim,
A shùile dol suas gu thrian,

Ag iadhadh mu 'chairde gu léir.
Sheas sinne fo threun 'nan airm,

Uisge Thuaid a' bruailleinn le beuc.
Thàinig Dunthalmo le 'ghorm shleagh;
Bhuail e 'n gaisgeach glan san taobh ;
Thuit e air bruachan a' mhagh
Am fuil, is chual' sinne gu 'n cùl,
Na h-osna gu dlùth o 'chliabh.

Leum mi air mo shleagh gun dàil;
Ghabh Calthonn an snàmh le leum;
Thuit Tuaid is a h-òigre fo 'r 'làimh;

Thuit duibhre na h-oidhch' air na treun'.
Shuidh Dunthalmo air arda scòrr

Measg coille neo-òg, fo fhuaim;
Las fearg ann a urla gu mòr,

Ri Calthonn còrr nan carbad luath.
Sheas Calthonn féin fo bhròn,

Fo bhròn mu Cholmar, a thuit sìos,
Colmar glan, a thuit 's e òg,

Seal mu 'n d'éirich a chliu fo sgeith.
Cuir suas fonn ciar a' bhròin,