Carminis II. Argumentum. Fingal primâ luce reversus copiis suis præficit Ronæ filium, qui cum hostibus congressus eos trans Turtoris flumen agit. Revocatis suis, Fingal obviam victori gratulabundus procedit; sed in certamine lethale illum accepisse vulnus comperit. Moritur Durona. Bardus Ullin in mortui honorem Culgormi et Strinadonæ recenset historiam, quæ Carmini finem facit. CATH LODUINN. DUAN II. v. 1-17. C'AITE 'm bheil gaisgeach nan triath ?” Thuirt Dubh mhac Roinne nan sgiath donn. "Co 'n nial a cheil anns an t-sliabh Og dhearsa o Shelma nan tonn? "Tha na naimhde teannadh r'ar làimh, PRELIUM LODINIS. CARMEN II. v. 1-17. UBI est heros principum ?" Dixit Niger filius Ronæ clypeorum subfuscorum. Quænam nubes celavit in clivo Novum coruscamen à Selmâ undarum? An est rex qui cernitur ex adverso Tollite in meo conspectu clypeum, Obscurè cernitur cujus tertia pars super humo. Descendentem à monte in vento; Sunt spolia hostis in ejus manu. Fuit meus animus, o rex, sub luctu." "Sunt hostes propinquantes ad nostram manum, Mar stuaidh tigh'n anall fo cheò, Nuair a chithear fo chobhar an ceann Thar smùid, nach eil gann, as scleò. Gun fhios dha cia rian is còir." "Cha chrith, mar fhir siubhail, sinn féin; Tairnibhs, a thréin, ar cruaidh. An éirich mo lanns' air a bheinn, No 'm fàg mi dhuibh féin a bhuaidh ?” "Na gnìomha dh'fhalbh,” thuirt an Dubh, "Tha tighinn an diugh fo m' shùil ; Ri fhaicinn measg thriath a bh'ann. 'S cha robh a smaointe riamh fo ghìomh. Thachair slòigh an caol-ghleann Chòna; Bu choimeas bha feum an sinns're. Bha Treunmor le shleagh chòrr 'san t-sliabh ; Bu ghasda fo chiabh an t-òg-fhear; Chunnaic e 'n nàmhaid a' triall, Sicut undæ venientes huc sub nebulâ, Quando cernitur sub spumâ earum caput Supra fumum, qui non est parcus, et obscuritatem. Tremet viator in ejus itinere Sine notitiâ illi quodnam moderamen sit idoneum." "Non trememus, instar viatorum, nos ipsi; Stringite, o strenui, vestros duros (gladios). Surgetne meus gladius in monte, An relinquam vobis ipsis victoriam ?" "Facta, quæ abierunt," dixit Niger (filius Rona), "Sunt venientia hodiè sub meum oculum; Est Trenmor, cujus fuit latus clypeus, Haud fuit imbecillus animus regis, Et non fuerunt ejus cogitata unquam sub trepidatione. Occurrerunt populi in angustâ valle Conæ; Quis ille qui proficiscetur deorsùm ad certamen? Fuit ruber oculus in singulo capite sub fastu; Quisque vir (solus) secum ipso in sylvulâ ex adverso Suffocans carmina sub pectore. Quare cederent illi sibi inter se ? Fuit par vis eorum proavorum. Fuit Trenmor cum ejus hastâ eximiâ in clivo; Fuit magnificus sub suis capillis juvenis ; Vidit ille hostem proficiscentem, |