'S bha anam gu ciar am bròn. Dh'iarr e air gach gaisgeach treun Mar aiteal, is taitneach 'sna raoin, Chuir ceann air an strì le chruaidh." "Cha'n ann gun eòlas dhuinn féin," Thuirt Cromghlas nan geur lann, "Chaidh sinns're nam beann fo ùir. Co e bheir còmhrag san t-sliabh, As righ nam beann ard air chùl? Tha ceathach thall air iomadh tom; Buaileadh sonn's gach cruaich a sgiath; Thig tanas an duibhre gu lom, A sheòlas gu comhstri an triath." Dh'fhalbh, as ghabh gach triath a thom; Chuir baird nam fonn am beachd air triatha. Et fuit ejus animus fuscè in luctu. Petivit ille à quoque bellatore strenuo Iverunt, at redierunt illi sub damno Ab hoste et monte concertationis. Ab rupe sua ipsius sub musco glauco, [tamen, (Irruerunt) percusserunt principes secum ipsis in cer Donec surrexit in concertatione periculum; Tunc fuit tempus regi Imponere caput (finem) certationi cum suo duro-ferro." "Non sine notitiâ nobis ipsis," Dixit Cromglas acutorum telorum, "Iverunt proavi plagarum sub tellurem. Quis ille qui dabit certamen in clivo, Rege montium altorum (seposito) ad tergum? Ivit, et cepit quisque princeps suum colliculum; (Intenderunt) miserunt bardi cantuum aciem-oculo[rum in principes. Bu labhra na caismeachd nan sonn As dealan tanais sgaoilte 'san oich'. Mar bhruailleinn thonn air druim a chuain. As gaoth mhòr na cearb ag éirigh ; A tha gun tuar do m' léirsinn. As Suaran mòr le chearb do'n strì. Cha robh do lann gun bhrigh 'sa chomhstri, A Dhuibh mhic Roinne o'n Tuath thìr. Fuit clarior monitione bellatorum Sonitus Nigri ab umbone fusco, Instar fremitûs ingentis ab aquâ ex adverso Venit semen Thornæ huc; Fuit Starno in fronte certaminis, Et Suaranus ab insulâ procellarum. Prospexit quisque bellator à suo subfusco clypeo, Et fulgure spectri disperso in nocte. Sicut tumultus undarum super dorso oceani. Et mari tenebroso cum luctamine remugiente. Quod est sine colore meo visui. Venit Starno huc cum certamine, Et Suaranus magnus cum suâ alâ certaminis. Theich Lochlin thar an uisge thall; Bha triath' nan lann air call an smaointe. Air teicheadh o'n charn do'n t-sluagh. "A thriath Chrathmo," thuirt an righ, "Mhic Roinne, shealgair nan torc ciar; Gun bheud cha do thill thu o'n strì, A gharbh iolair a' tearnadh o'n t-sliabh. Bithidh Lanshùil an urla bhàin Fo aoibhneas aig a h-uisge féin, Le Ceann-daoine, òg mhac do ghraidh, 'S e 'g iadhadh mu Chrathmo fo'n bheinn." "'S e Cùlghorm," fhreagair an sonn, "An ceud fhear chaidh null do dh'-Alba; Culghorm, ciar mharcaich nan tonn Thar gleannaibh crom an t-sàil. Thuit a bhrathair le làimh an laoich, As dh'fhàg e faoin a thalla thall; Ghabh tuinidh an Cruailinn an fhraoich |