*

Fugit Loclin trans amnem ex adverso;
Fuerunt principes gladiorum capti mente.*
Verterunt illi sua magna cilia lenta
Super fugam ab saxeto sui agminis.
Auditum est cornu Fingalis à præcipitio;
Rediit semen Albæ à fugando in valle.
Fuerunt plurimi circa Turorem fluctuum
Qui ceciderunt bellatores sine colore sub telo.
"O princeps Crathmæ," dixit rex,
"Fili Ronæ, venator aprorum fuscorum;
Sine damno non rediisti tu à luctamine,
O aspera aquila descendens à clivo.
Erit Lanul pectoris candidi

Sub lætitiâ ad amnem ipsius,

Cum Candonâ, juvene filio tui amoris,
Circumeunte Crathmam sub monte."
"Est Culgorm," respondit heros,
"Primus vir qui transiit ad Albam ;
Culgorm, fuscus eques undarum

Per valles curvas salis.

Cecidit frater per manum bellatoris,

Et reliquit ille vacuam suam aulam ultra (mare);
Cepit habitationem in Crualine ericæ

Inter tranquillitatem ferorum saxetorum.
Venit ejus semen foràs in eorum tempore
Ad concertationem haud exiguam in prœlio;
Ceciderunt illi in colluctatione telorum;

Est mihi vulnus proavorum, qui fuerunt egregii,

* Ad verbum-amiserant consilium.

A righ innis a's fuaimeara carn.

Tharruing e 'n iuthaidh o thaobh; Gun tuar thuit an laoch gu làr;

Shiubhail anam gu shinns're nach caoin, Gu innis mhaol nan stoirm ard

A' leantuinn tanais tuirc do cheò

Air sgiathaibh nan gaoth mòr 'sa charn.
Sheas laoich gu sàmhach m' an cuairt,
Mar chloich Lòduinn nam fuath air sliabh,
Nuair a chi fear siubhail iad shuas
O astar an fheascair ro' chiar,

'S e 'm barail gur tanais nan aosda,
Tha suidheachadh faoibh nam blàr.

Thuit an oiche air Toirne donn;
Sheas iadsa m'an t-sonn fo bhròn.
Bha osag ma seach anns gach ciabh
An co-thional nan triath mòr.
An sin bhris o'n righ gu mall

Na smaointean a bha thall na chliabh ;
Ghairm Ullin nan clàrsach 's nan dàn,
As dh'iarr moladh eirigh mu 'n triath.
Cha tein'e chaidh sìos gun leus,
A chithear, 's a leumas o 'n t-suil;
Cha dhealan, a chaillear 'sna speur;
Chaidh esa, bha treun air chùl.
Bu chos'ail ri grein an laoch,

A sheasas fad air faobhar bheann.

Gairm air ais a shinns're nach b'fhaoin

O rex insulæ cujus est maximè sonorum saxetum.” Traxit ille sagittam ex suo latere ;

Sine colore cecidit bellator ad humum;

Profecta est ejus anima ad proavos haud mites,
Ad insulam calvam procellarum arduarum
Insequens simulacra aprorum ex nebulâ
Super alis ventorum magnorum in saxeto.
Steterunt bellatores tacitò in circuitum,
Instar saxi Lodinis larvarum super clivo,
Quando cernit viator eas suprà
Ab itinere vesperis per obscuritatem
Existimans quod sunt spectra senum,
Quæ sunt constituentia exuvias prœliorum.
Cecidit nox super Thornam subfuscam;
Steterunt illi circa bellatorem sub dolore.
Fuit flamen vicissim in singulo capillo
In cœtu principum magnorum.
Tunc eruperunt à rege lentè

Cogitationes quæ erant ultra in ejus pectore;
Vocavit Ullinem cithararum et cantionum,
Et jussit præconium surgere circa principem.
Non est ignis qui ivit deorsùm sine flammâ,
Qui cernitur, et qui resilit ab oculo;

Non fulgur, quod perit in cœlo ;

Ivit ille, qui fuit strenuus ad tergum.*

Fuit similis soli bellator,

Qui stat diu super acie montium.

Voca retrò ejus proavos haud vanos

* i. e. periit.

O'n tuinidh 'san àm a bh'ann.

"Innis Thoirne," thuirt am bard, "A dh'éireas gu h-ard 'sna stuaidh, Chi mi fo ghruaim do cheann thall Measg cheathaich a' snàmh air chuan; O do ghleannaibh thàinig na triatha Mar fhior iolair nan sgiath treun ; Siol Chulghuirm na màile ciar,

Tha 'n Lòduinn, tigh liath nan speur.”
An ard Thoirne, innis nan gaoth,
Dh'éireas Lurthan nan sruth-charn;
A liath-cheann gun choill', 's e maol,
'S a chathar faoin 'na chaol ghleann.
Aig fuaran Churtho 's fuaimear braon,
Thuinidh Rurmar, sealgair nan torc.
Bha nighean mar dhearsa caoin,
Strìnandaoine an uchd bhàin.

'S lìonmhor righ, a b' airde triath, 'S lìonmhor triath fo sgiathaibh donn; 'S iomadh òg, bu truime ciabh,

Ghabh talla Rurmhair nan ciar long;
Thàinig air ionnsuidh na h-òigh
Gu slios Thoirne fhiadhaich fhaoin.
'S ainnir ghasd, do'n géill na slòigh.
Sheall i sìos o ceumaibh caoin,
Strinandaoine nan cioch ard.

Ma's ann air siubhal an fhraoich,
Bu ghile na 'n canach a cruth;

Ab eorum habitatione in tempore quod fuit.

66

"Insula Thornæ," dixit bardus,

Quæ surgis altè in fluctibus,

Cerno ego sub tetricitate tuum caput ex adverso

Inter nebulam innatantem oceano;

A tuis vallibus venerunt principes

Instar genuinæ aquilæ alarum validarum,
Semen Culgormis galeæ fuscæ,

Qui est in Lodine, domo glaucâ cœlorum."

In arduâ Thornâ, insulâ ventorum,

Surgit Lurthan scaturiginosorum saxetorum,
Ejus cano capite sine sylvâ, et eo (existente) calvo,
Et ejus uliginosa-planitie desertâ in angustâ valle.
Ad fontem Curthæ cujus est sonorus imber,
Habitabat Rurmar, venator aprorum.

Fuit ejus filia, sicut coruscamen blandum,
Strinadona pectoris candidi :

Plurimus rex, cujus erant altissimi principes,

Plurimus princeps sub clypeis subfuscis,

Plurimus juvenis, cujus erant gravissimi capilli,
Petivit aulam Rurmaris fuscarum navium;
Venerunt illi ad tentamen virginis

Ad declivitatem Thornæ feræ vacuæ.

Et ad feminam speciosam, cui cedebant populi.
Spectabat illa deorsum ab ejus passibus blandis,
Strinadona papillarum arduarum.

Si (esset) in itinere ericæ,

Erat candidior quàm * cana ejus species,

* Cana herba est montana, lanuginosa et candidissima;