Le d' thri ghuthaibh thig gun stad, A Thoirne nan stoirm `s nan cruach, Sàr shealgaire nan ciar thorc mòr, Mar theine leth-chaillte 'an nial, 'S am Fuath a' cuir a mach nan gaoth Le dealain ri 'n taobh ro' bhàs. Chunnaic Starno, le eòlas, nach b'fhaoin, Nach géilleadh an saoi 'sa bhlàr. Tri uaire bhuail e chraobh le feirg; 'S e múchadh nam fonn dha féin, Mar dhà dharaig threun 'sa charn, Cum tuis ternis vocibus veni sine (mora) stando Tolle simulacrum bellatorum, qui non fuerunt ignavi, Super fuscum tempus, quod ivit longè ultra. O Thorna procellarum et præcipitiorum, Cerno ego suprà meum agmen ad tuum latus; Fingalem se-inclinantem sub tetricitate, Super sepulchrum filii Ronæ, qui non fuit languidus. Ad ejus manum sunt passus principum, Egregiorum venatorum fuscorum aprorum magnorum. Rex Loclinis et ejus bellatores in nebulâ ; Erat eorum obtutus ad stellas noctis, Quæ sunt errantes cum luce ad occidentem, Instar ignis semi-amissi in nube, Et Demone emittente ventos Cum fulgure juxta eorum latus ante mortem. Ternis vicibus percussit ille arborem cum irâ; Et auscultans ventum validum in suo cirro. Sicut duæ quercus validæ in saxeto, Gach aon diubh do ghaoith a' géilleadh, 'S ag aomadh o bheinn thar àld; Crithidh am mór gheugan thall Fo osaig, a bheucas o'n ghleann. "Bha Annir," thuirt righ nan loch ciar, "Mar theine chaidh sìos o shean; Thaom e o shùilean am bàs An còmhrag nam blàr's nan sgiath; Fuil cho caoin ri sruth an t-sàmhraidh, An coinneamh Chormain, an sonn treun, Esa o Urlor nan sruth, A thuine fo sgéith a chòmhraig." Thàinig Corman 'na loingeas dhonn Unâquâque earum ventis cedente, Et se-inclinante à monte super rivulum; "Fuit Annir," dixit rex lacuum fuscorum, "Instar ignis, qui ivit deorsum antiquitus; Fundebat ille ex oculis mortem In certamine præliorum et clypeorum; In occursum Cormanis, bellatoris strenui, Illius ab Urlore fluentorum, Ejus habitatione sub clypeo certaminis.' Venit Corman in suâ classe subfuscâ Ad Gormalam, circa quam obliquatur fluctus. Finam (apuμova) sine defectu et manuum-candidarum: Vidit ille, et non fuit inefficax ejus [virginis] oculus In nautam, cujus erat atro-cærulum iter. Abiit illa ad ejus navem in nocte, Ut luna resplendens per vallem. Capessivit Annir oceanum magnum sub capite; [rem. Vocavit ille ventum validum ad suam (malum) arboNon fuit [solitarius] secum ipso quod fuit bellator; Fuit Starno, ejus filius ad ejus latus. Mar iolair Thorno fo òg sgiath Thionndaidh mo shùil air an triath. Le shluagh ghluais Corman, an treun fhear. 'G an sgathadh fo ardan nach gann. As ghabh mi dùbhra na h-oiche; Le sleagh gun cheann am làimh. Air carragh shuidh Corman an treun, Fo chraoibh, nach robh fada thall, "Air taobh a mhuir bheucaich féin Tha Annir 'na luidhe an treun; Thuit an righ 'sa chòmhrag gun bhuaidh; Chuir mise o Lòduinn anall Gu làmh-gheal ghasda nan rosg mall A dh'iarruidh da h-athair a ciabh, |