potest plus juris ad alium transferre quam ipse habet Nihil quod est inconveniens est licitum. tam conveniens est naturali æquitati quàm unumquodque 223 33 317 86 407 87 273 226, 229 73 Nimia subtilitas in jure reprobatur, et talis certitudo certitudinem confundit Non accipi debent verba in demonstrationem falsam quæ competunt in limitationem veram Non jus sed seisina facit stipitem Non potest adduci exceptio ejusdem rei cujus petitur dissolutio rex gratiam facere cum injuriâ et damno aliorum 26 Noscitur a sociis Nullâ pactione effici potest ut dolus præstetur. Nullus commodum capere potest de injuriâ suâ propriâ Omnis innovatio plus novitate perturbat quàm utilitate prodest ratihabitio retrò trahitur et mandato priori æquipara tur. Optima est lex quæ minimum relinquit arbitrio judicis, optimus judex qui minimum sibi Optimus interpres legum consuetudo Pater est quem nuptiæ demonstrant Possessio fratris de feodo simplici facit sororem esse hæredem possidentis. Præsentia corporis tollit errorem nominis et veritas nominis tollit errorem demonstrationis Prior tempore potior jure Privatum incommodum publico bono pensatur Privilegium contra rempublicam non valet Protectio trahit subjectionem et subjectio protectionem 103, n.; 225 269 330, 334 3 10 35 Quando aliquid mandatur, mandatur et omne per quod perve 294 aliquid prohibetur, prohibetur et omne per quod deve- 202 jus domini regis et subditi concurrunt jus regis præ- plus fit quam fieri debet videtur etiam illud fieri quod res non valet ut ago valeat quantum valere potest Qui doit inheriter al père doit inheriter al fitz 29 76 239 220 Qui ex damnato coitu nascuntur inter liberos non computentur 221 Qui facit per alium facit per se Qui hæret in literâ hæret in cortice. 374, 378, 387, 390 298 48 Qui jussu judicis aliquod fecerit non videtur dolo malo fecisse quia parere necesse est Qui per alium facit per seipsum facere videtur Quilibet potest renunciare juri pro se introducto Quod ab initio non valet in tractu temporis non convalescit Quod fieri non debet factum valet Quod remedio destituitur ipsâ re valet si culpa absit Quod non apparet non est Quod non habet principium non habet finem 70 80 PAGE Quod nullius est, est domini regis id ratione naturali occupanti conceditur Quod sub certâ formâ concessum vel reservatum est non trahitur ad valorem vel compensationem Quoties in verbis nulla est ambiguitas, ibi nulla expositio contra verba fienda est R. Res inter alios acta alteri nocere non debet judicata pro veritate accipitur perit suo domino Respondeat superior. Rex non potest peccare 330 304 266 432 428 nunquam moritur Roy nest lie per ascun statute si il ne soit expressment nosme Unumquodque eodem modo quo colligatum est dissolvitur 160, 167 357 429 17 204, 313 304 65 64 91, 97 Verba chartarum fortius accipiuntur contra proferentem . generalia restringuntur ad habilitatem rei vel personam. 275 illata inesse videntur Verba posteriora propter certitudinem addita ad priora quæ certitudine indigent sunt referenda . relata hoc maximè operantur per referentiam ut in eis Via trita via tuta PAGE 253 288 Vicarius non habet vicarium LEGAL MAXIMS. CHAPTER I. $1.-RULES FOUNDED ON PUBLIC POLICY. THE Maxims contained in this section are of such universal application, and result so directly and manifestly from motives of public policy and the simple and fundamental principles on which the social relations depend, that it was thought better to place them first in this Collection, and to consider them apart from those which enunciate some of the more important doctrines of our law, and which will be found collected in a subsequent part of this work (a). SALUS POPULI SUPREMA LEX. (Bac. Max., reg. 12).—The good of the individual ought to yield to that of the community (b). Hence there are many cases in which individuals sustain an injury for which the law gives no action; as where private houses are pulled down, or bulwarks raised on private property, for the preservation and defence of the (a) The reader is referred to Mr. Serjeant Stephen's Com., Vol. I., Introduction, s. ii., which treats of the Nature of Laws in general; to Mr. (now Sir F.) Dwarris's Treatise on Statutes, Part II., pp. 638-647, I Provenen de pefilen bg_ B |