bedeeling, terwijl toch in sommige streken de bestaande inrichting voldoende zal blijken en eenvoudig gehandhaafd zal behoeven te worden; de nieuwe redactie, overigens eveneens bestemd, om de duurzame uitoefening van het gezag voor te schrijven, werd zonder tegenwerping aangenomen. De Baron Lambermont wenschte de woorden: „pour observer la paix", te schrappen. In die verafgelegene en sinds kort in bezit genomene streken, was het eene onmogelijkheid voortdurend den vrede te bewaren; de overheid zou niet altijd de ongeregeldheden terstond kunnen onderdrukken, maar dit mocht nog geen reden zijn voor derden om de rechten van den bezitter in twijfel te trekken; een voldoende waarborg lag reeds in de verplichting om verkregen rechten te eerbiedigen. De Graaf de Launay stemde in met de weglating der bedoelde woorden, maar vroeg of men ze niet zou vervangen door de woorden: „maintenir l'ordre", ten einde alle mogelijke zekerheid te geven voor de handhaving van de belangen der vreemdelingen. Deze bepaling, waartegen dezelfde bezwaren golden als tegen de voorgaande, werd onnoodig geacht en de Conferentie willigde den wensch van Belgie in. De woorden: „les conditions sous lesquelles la liberté du commerce et du transit aura été garantie", zijn verder vervangen door: la liberté du commerce et du transit dans les conditions, où elle serait stipulée." Over de beweegredenen dezer wijziging en over hare beteekenis vinden wij geen woord in de protocollen en toch is zij uiterst belangrijk. Volgens de oorspronkelijke redactie moest de inbezitnemer zijne bezitting onderwerpen aan het beginsel van handelsvrijheid; hij moest alle maatregelen nemen, waardoor de handelsvrijheid gewaarborgd zou zijn; uitsluitende handelsvoordeelen mocht hij zich niet verzekeren. Dit was eene belangrijke beperking van het souvereiniteitsrecht en eene geheel nieuwe voorwaarde, tot nog toe nimmer aan eenigen occupator als zoodanig opgelegd. De gewijzigde redactie beperkt den souverein echter in

"

geenen deele; de inbezitnemer belooft de handelsvrijheid te verzekeren, voor zoover hij zich hiertoe bij eenig tractaat verbonden heeft, voor zoover zij is stipulée"; de bepaling heeft geen ander nut dan te drukken op de verplichting om te zorgen voor de uitvoering van elke overeenkomst, waarbij vrijheid van handel en doorvoor zou zijn bedongen. De handelsvrijheid is niet meer eene conditio sine qua non voor de geldigheid eener nieuwe inbezitneming, zooals uit de woorden van het Duitsche ontwerp voortvloeide, maar slechts het gevolg van bijzondere verdragen, eventueel door den inbezitnemer aan te gaan; deze verdragen, zoo zij bestaan, moet hij in de eerste plaats naleven en bij gebreke hiervan en dit is eene eigenaardige poenale sanctie voor het niet nakomen van een tractaat verliest zijne inbezitneming het karakter van werkelijkheid en wordt zij niet meer als geldig aangemerkt.

Wat te verstaan onder verkregen rechten? Eenige leden meenden deze nader te moeten bepalen door de bijvoeging van het woord: „privés", dus „droits acquis privés", maar de Conferentie achtte dit onnoodig, aangezien de private rechten van zelve onder de uitdrukking zijn begrepen, en te beperkend, omdat zoodoende de rechten der gouvernementen geheel zonder reden zouden worden uitgesloten.

Op de vraag van Italie, of de verplichting, om voor een voldoend gezag in het geoccupeerde gebied te zorgen, niet ondergeschikt moest worden gemaakt aan een zekeren termijn, verklaarde men, dat aan de inbezitnemende mogendheid een redelijke tijd moest worden gelaten tot het nemen der vereischte maatregelen.

Portugal wenschte nog eene voorwaarde toe te voegen. aan die in Art. 35 genoemd, namelijk „de afschaffing van de slavernij;" het bedoelde hiermede niet zoozeer de onderdrukking van de eens bij de negerstammen in zwang zijnde slavernij, dan wel het verbod aan de blanke bevolking tot het koopen en in dienst hebben

van slaven. Deze wensch werd echter niet bevredigd, omdat het hier niet gold, „eene juridische voorwaarde voor de geldigheid der occupatie." Is de uitvoering van een verdrag omtrent handelsvrijheid, zoo vraagt men zich onwillekeurig af, dan wel eene juridische voorwaarde?

Al moge de practische waarde van Hoofdstuk VI, zooals ik gepoogd heb uiteen te zetten, gering wezen wegens zijne uiterst beperkte toepasselijkheid, uit een theoretisch oogpunt is het voor het Volkenrecht van groot gewicht. Voor de eerste maal zien wij in een door de meeste beschaafde natiën onderteekend verdrag eene proeve genomen om althans eenigszins vaste bepalingen te geven omtrent het onbestemde leerstuk der occupatie, en juist omdat zoovele natiën tot hare vaststelling hebben medegewerkt, zullen gene wellicht eene toepassing vinden ook buiten het gebied, waarop zij meer onmiddelijk betrekking hebben. Tal van vragen worden door haar opgelost en in overeenstemming met hetgeen de meerderheid der schrijvers over het Volkenrecht leerde, beantwoord.

Wordt eenig gebied onder de souvereiniteit geplaatst van een staat alleen ten gevolge van de inbezitneming door zijne burgers? Neen, de staat zelf moet de occupatie bewerkstelligen, hetzij onmiddelijk door zijne ambtenaren, hetzij middelijk door het geven van eene bijzondere lastgeving aan particuliere personen of door eene ratificatie van hunne daden; het staatsgezag moet in allen geval bij de handeling betrokken zijn; implicite vloeit dit voort uit de notificatie van Art. 34, welke slechts van het staatsgezag kan uit gaan, en uit Art. 35, waar allerlei plichten worden opgelegd, door dat gezag te vervullen. Beweringen gelijk die van de Vereenigde Staten, welke de souvereiniteit over het Oregon-gebied opeischten, op grond dat Amerikaansche kooplieden aldaar handel dreven in bevervellen en op de

bevers jacht maakten, hebben dus geene waarde.

Prioriteit van ontdekking, niet gevolgd door occupatie, geeft in geen geval aanspraak op eenig gebied; doch ook een enkel op zich zelf staand feit van inbezitneming is niet voldoende om sou vereiniteitsrechten op een streek te verkrijgen; het oprichten van een kruis, het plaatsen van grenssteenen of opschriften, het planten van eene vlag en ook eene bloote detentie zijn buiten. machte om een uitsluitend recht te doen verwerven en te handhaven. Art. 35 eischt hiertoe eene voortdurende uitoefening van staatsgezag, het scheppen en in werking houden van eene organisatie. De werkelijkheid der inbezitneming staat en valt met deze uitoefening; evenals toch het recht op eerbiediging eener occupatie door haar wordt verkregen, eveneens gaat dit weer verloren, zoodra de staat zich van haar onthoudt. Aanspraken van Portugal op het gebied van den beneden-Congo op grond van eene eeuwen lang geledene uitoefening der souvereiniteit en in 1774 van Engeland op de feitelijk door dit rijk verlatene Falklands-eilanden zouden den toets der nieuwe bepalingen niet kunnen doorstaan.

Ook geheime occupaties worden door de verplichting der notificatie buitengesloten.

Eindelijk wordt nog een richtsnoer aangegeven om eenigermate de uitgestrektheid der inbezitneming te bepalen; zoover als de organisatie reikt, zoover reikt ook deze.

HOOFDSTUK VII.

Algemene Bepalingen.

Dit hoofdstuk bestaat uit drie Artikelen, Art. 36, 37 en 38, welke luiden :

Art. 36. Les Puissances Signataires du présent Acte Général se réservent d'y introduire ultérieurement et d'un commun accord les modifications ou améliorations dont l'utilité serait démontrée par l'expérience.

Art. 37. Les Puissances qui n'auront pas signé le présent Acte Général pourront adhérer à ses dispositions par un Acte séparé.

L'adhésion de chaque Puissance est notifiée, par la voie diplomatique, au Gouvernement de l'Empire d'Allemagne, et par celui-ci à tous les États Signataires ou

adhérents.

Elle emporte de plein droit l'acceptation de toutes les obligations et l'admission à tous les avantages stipulés par le présent Acte Général.

Art. 38. Le présent Acte Général sera ratifié dans un délai qui sera le plus court possible et qui, en aucun cas, ne pourra excéder un an.

Il entrera en vigueur pour chaque Puissance à partir de la date où elle l'aura ratifié.

En attendant, les Puissances Signataires du présent Acte Général s'obligent à n'adopter aucune aucune mesure qui serait contraire aux dispositions du dit Acte. Chaque Puissance addressera sa ratification au Gouvernement de l'Empire d'Allemagne, par les soins de qui il en sera donné avis à toutes les autres Puissances Signataires du présent Acte Général.

Les ratifications de toutes les Puissances resteront déposées dans les archives du Gouvernement de l'empire d'Allemagne. Lorsque toutes les ratifications auront été produites, i sera dressé acte du depôt dans un Proto