Études sur les institutions politiques et administratives de la France: période mérovingienne, Volume 1

Front Cover
Picard, 1881 - France - 224 pages
 

Selected pages

Other editions - View all

Common terms and phrases

Popular passages

Page 159 - Simili modo placuit atque convenät, ut si cumque vicinos habens aut filios aut filias post obitum suum superstitutus fuerit, quamdiu filii advixerint terra habeant, sicut et lex salica habet. Et si subito filios defuncti fuerint, filia simili modo accipiant terras ipsas, sicut et filii si vivi fuissent aut habuissent. Et si moritur, frater alter superstitutus fuerit, frater terras accipiant non vicini. Et subito frater moriens, frater non derelinquerit superstitem, tunc soror ad terra ipsa accedat...
Page 119 - Ita ut episcopo decedente, in loco ipsius, qui a metropolitano ordinari debet cutn provincialibus, a clero et populo eligatur; et si persona condigna fuerit, per ordinationem principis ordinetur; vel certe, si de palatio eligitur, per meritum personœ et doctrinœ ordinetur.
Page 6 - C'était le résultat nécessaire de la prépondérance que possédait en fait la famille royale, et aussi de l'indépendance où vivaient, à l'égard du roi, la plupart des chefs importants. Les uns ne pouvaient contester sa supériorité; les autres s'en inquiétaient peu. Il est ridicule de chercher dans un tel état de mœurs un principe clairement reconnu et fermement établi; il est vain d'y vouloir trouver des institutions publiques savamment combinées et constamment défendues.
Page 182 - Et si ille super quem intertiatur, tertiam manum quaerat, tune in praesente ambo conjurare debent cum dextera armata, et cum sinistra ipsam rem teneant. Unus juret quod in propriam rem manum mittat et alius juret quod ad eam manum trahat, qui ei ipsam rem dedit.
Page 118 - Et si quis exinde prœceptum elicuerit, nullum sortiatur effectum. Et si quicumque aut per virtutem aut per quemlibet ordinem ipsas detrahere aut sibi in conjugium prœsumpserit sociare, capitali sententia feriatur. Et si in ecclesia conjugium fecerint, et illa rapta aut rapienda in hoc consentire videbitur, sequestrati ab invicem in exilio deportentur, et facultates eorum propinquis heredibus socientur. Episcopi...
Page 64 - Le caractère fondamental et distinctif de la royauté barbare , c'est qu'elle était un pouvoir personnel, non un pouvoir public; une force en présence d'autres forces, non une magistrature au milieu de la société.
Page 65 - Ce n'est point à dire qu'elle fût absolue ; j'entends seulement qu'elle était variable et déréglée , aujourd'hui immense, demain nulle, souveraine ici, ignorée ailleurs, presque toujours et à peu près partout en guerre avec ceux sur qui elle devait s'exercer , forte ou faible selon que la guerre tournait contre elle ou en sa faveur.
Page 8 - Videmus, quia te valde diligit pars maxima populorum ; veni, consenti nobis, et benedicentes consecremus te ad episcopatum. Rex vero parvulus est, et si qua tibi adscribitur culpa, nos suscipientes te sub defensione nostra, cum proceribus et primis regni Theodovaldi regis agemus, ne tibi ulla excitetur iniuria. Nobis quoque in tantum fideliter crede, ut spondeamus pro te omnia, etiamsi damni aliquid supervenerit, de nostris propriis facultatibus id reddituros.
Page 67 - Lotharius rex perfecit. Haec omnia Dagobertus rex gloriosissimus per viros illustres Claudio, Chadoindo, Magno et Agilulfo renovavit, et omnia vetera legum in melius transtulit, et unicuique genti scriptam tradidit, quae usque hodie perseverant.
Page 7 - ... reconnaître leur droit dans quelque assemblée, plus ou moins nombreuse, des chefs et du peuple qu'ils devaient commander. Ainsi le principe de l'hérédité subsistait, mais sous l'obligation de se faire souvent avouer ; les Francs ne se donnaient point un roi nouveau , mais ils acceptaient assez communément le successeur naturel du roi mort. Ni l'idée de la légitimité ni celle de l'élection n'avaient plus de consistance et de portée. Le trône appartenait héréditairement à une famille;...

Bibliographic information