Quia cínerem tamquam panem manducábam, * & potum meum cum fletu mifcébam.

A fácie iræ & indignatiónis tuæ

fifti me.

* quia élevans alli

Dies mei ficut umbra declinavérunt; * & ego ficut fœnum árui.

Tu autem, Dómine, in æternum pérmanes; * & me-moriále tuum in generatiónem & generatiónem.

Tu exurgens miferéberis Sion, * quia tempus miserendi ejus, quia venit tempus;

Quóniam placuérunt fervis tuis lápides ejus, * & terra ejus miferebuntur.

Et timébunt gentes nomen tuum, Dómine, * & omnes reges terræ glóriam tuam;

Quia ædificávit Dóminus Sion, * & vidébitur in glória fua.

Refpexit in oratiónem humílium, * & non sprevit pre

cem eórum.

Scribantur hæc in generatióne áltera : * & pópulum cui creábitur, laudábit Dóminum;

Quia profpexit de excelfo fancto fuo : * Dóminus de cœlo in terram afpexit;

Ut audiret gémitus compeditórum, * ut fólveret fílios interemptórum ;

Ut annuntient in Sion nomen Dómini, * & laudem ejus in Jerufalem;

In conveniendo pópulos in unum, & reges, *

viant Dómino.

ut

fér

Refpondit ei in via virtútis fuæ : * Paucitátem diérum meórum núntia mihi.

Ne révoces me in dimídio diérum meórum : * in generatiónem & generatiónem anni tui.

Inítio tu, Dómine, terram fundafti ; * & ópera mánuum tuárum funt cœli.

Ipfi períbunt; tu autem pérmanes : * & omnes ficut veftimentum veterascent.

Et ficut opertórium mutábis eos, & mutabuntur : tu autem idem ipfe es, & anni tui non deficient.

*

Fílii fervórum tuórum habitábunt, * & semen eórum in féculum dirigétur. Glória Patri, &c.

D

PSE AUME 129.

E PROFUNDIS clamávi ad te Dómine: * Dómine, exaudi vocem meam.

Fiant aures tuæ intendentes * in vocem deprecatiónis

mex.

Si iniquitátes obfervaveris, Dómine; * Dómine, quis fuftinébit?

Quia apud te propitiátio est, * & propter legem tuam fuftinui te, Dómine.

Sustínuit ánima mea in verbo ejus; * sperávit ánima mea in Dómino.

A custódia matutína ufque ad noctem, * fperet Ifraël

in Dómino.

Quia apud Dóminum mifericórdia, * & copiófa apud cum redémptio.

Et ipfe rédimet Ifraël
Glória Patri, &c.

ex ómnibus iniquitátibus ejus.

PSEA UM E 142.

DÓMINE, exaudi oratiónem meam; áuribus pércipe

obfecratiónem meam in veritáte tua; * exaudi me in tua justítia.

Et non intres in judícium cum fervo tuo ; * quia non juftificábitur in confpectu tuo omnis vivens.

Quia perfecútus eft inimícus ánimam meam : * humiliávit in terra vitam meam.

Collocávit me in obfcuris ficut mórtuos féculi, & anxiátus est super me spíritus meus : * in me turbátum est

cor meum.

Memor fui diérum antiquórum; meditátus sum in ómnibus opéribus tuis; * in factis mánuum tuárum meditábar.

Expandi manus meas ad te: * ánima mea ficut terra

fine aqua tibi.

Velóciter exaudi me, Dómine,* defécit fpíritus meus. Non avertas fáciem tuam à me, * & símilis ero defcendéntibus in lacum.

Audítam fac mihi manè mifericórdiam tuam, * quia in te sperávi.

Notam fac mihi viam in qua ámbulem, * quia ad te levávi ánimam meam.

:

Eripe me de inimícis meis, Dómine ; ad te confúgi : doce me fácere voluntátem tuam, quia Deus meus

es tu.

*

Spíritus tuus bonus dedúcet me in terram rectam : propter nomen tuum, Dómine, vivificábis me in æqui

táte tua.

Edúces de tribulatióne ánimam meam : * & in mifericórdia tua difperdes inimícos meos.

Et perdes omnes qui tríbulant ánimam meam : quóniam ego fervus tuus fum. Glória Patri, &c.

Ant. Dómine, memor efto mei, & ne vindictam fumas de peccátis meis, neque reminiscáris delicta mea, vel parentum meórum. Tob. 3. 3.

On dira enfuite les Litanies des Saints, (II. Partie, page 31), jusqu'à ces paroles Pater nofter.

Le Prêtre continue à voix baffe; il fe lève, monte à l'Autel, où, étant en face du Crucifix, il dit :

Et ne nos indúcas, &c.

✰. Dómine, non secundùm peccáta nostra fácias nobis; . Neque fecundùm iniquitátes noftras retríbuas nobis. Pf. 102. 10.

*. Efto nobis, Dómine, turris fortitúdinis, . A fácie inimíci. Pf. 60. 4.

R.

y.Orémus pro Pastóre noftro N. . Dóminus conservet eum, & vivíficet eum. PS. 40. 3.

. Pro Rege noftro N. . Dómine, falvum fac Regem; & exaudi nos in die quâ invocavérimus te. Pf.19.10.

. Pro benefactóribus noftris. R. Deus omnem grátiam abundáre fáciat in illis, & augeat incremența frugum juftitiæ illórum, 2. Cor. 9. 8.10.

ỳ. Pro cunctis fidélibus defunctis. . Edúcat eos Dóminus in lucem, & videant justítiam ejus. Mich. 7. 9. ỷ. Pro infirmis, afflictis, captívis, & peregrínis. . Líbera nos, Deus, ex ómnibus tribulatiónibus fuis. Pf.24. 22,

. Pro frátribus noftris abféntibus. . Bénefac, Dómine, bonis, & rectis corde. PS. 124. 4.

. Memor efto congregatiónis tuæ, . Quam poffedifti ab initio. PS. 73. 2.

*. Dómine, exaudi oratiónem meam; . Et clamor meus ad te véniat. Pf. 101. 2.

Orémus.

ADESTO, Dómine, fupplicatiónibus noftris : & me

étiam qui mifericórdiâ tuâ primus indígeo, clementer exaudi, & mihi, quem non electióne mériti, fed dono tux grátiæ conftituifti hujus óperis ministrum, da fidú

ciam tui múneris exequendi : & ipfe in noftro ministério quod tuæ pietatis eft, operáre; Per Christum Dóminum noftrum. Amen.

EXAUDI

Orémus.

XAUDI, Dómine, fúpplicum preces, & confiténtium tibi parce peccátis: ut quos confciéntiæ reátus accufat, indulgéntiæ tuæ miferatiónis abfolvat; Per Chriftum Dóminum noftrum. Amen.

Orémus.

PREVÉNIAT hos famulos tuos, quæfumus, Dómine,

misericórdia tua : ut omnes iniquitátes eórum céleri indulgéntiâ deleantur; Per Chriftum Dóminum noftrum.

Orémus.

ADESTO, Dómine, fupplicatiónibus noftris, ne fit

ab his famulis tuis cleméntiæ longinqua miferátio, sanà vúlnera, eorúmque remitte peccáta: ut nullis à te iniquitátibus feparáti, tibi Dómino femper váleant adhærere; Per Chriftum Dóminum noftrum.

Orémus.

DÓMINE Deus nofter, qui offenfióne noftrâ non vínceris, sed satisfactióne placáris : réfpice, quæfumus, fuper hos famulos tuos qui fe tibi gráviter peccaffe confitentur: tuum eft enim abfolutiónem críminum dare & véniam præftáre peccántibus, qui dixifti pœniréntiam te malle peccatórum, quàm mortem. Concéde ergo, Dómine ut tibi pœniténtiæ excúbias célebrent: & correctis áctibus fuis, conferri sibi à te fempiterna gáudia gratulentur; Per Chriftum Dóminum noftrum. Amen.