OINAMORUL.

Argumentum.

Post inscriptionem ad Malvinam Toscaris filiam, Ossianus militiam suam apud Fuarfedam, Scandinaviæ insulam, narrare pergit. Ad auxilium Malorcholis Fuarfedæ regis, bello ad angustias redacti à Tonthormodo, Sardronlonis principe (qui Malorcholis filiam frustrà pro uxore petierat), Ossianum misit Fingal. Ossianus, postridie ejus adventûs, prælio commisso, Tonthormodum captivum egit. Malorchol filiam suam Oinamorulem Ossiano dare proponit; ille autem, amore ejus erga Tonthormodum cognito, eam, eximiâ animi magnitudine, amanti suo concedit; et inter duos reges mutuam restituit concordiam.

OIGH-NAM-MÒR-SHUL.

v. 1-20.

MAR ghluaiseas solus speur fo scleò
Air Larmon mòr a's uaine tom;
Mar sin thig sgeul nan triath nach beò
Air m'anam is an oidhche trom.
Nuair thréigeas filidh caoin a mhuirn,
A chlàrsach chiuil san talla ard ;
Thig guth gu cluais Oisein o chùl,
Mosgladh anma an tùr nam bard.
'S e guth nam bliadhna thuit a ta ann,
Tional uile a nall le 'n gnìomh.
Glacam-sa na sgeula nach fann,
Cuiream siòs iad am fonn gun ghiomh.
Cha shruth tha dorcha foun an righ,
'Nuair dh'éireas e measg strì nan teud;
O làimh-ghil an Lutha nam frìth
Malmhìna, cruth clìth gun bheud !
A lutha nan teud a's glaine fuaim !
Gun sàmhchair air do chruachan ard,
Nuair shiùbhlas, geal-làmh na stuaim
Air clàrsaich fo dhuan nam bard.