OINAMORUL. v. 1-20. UT movetur lux cœlorum sub vapore Super Larmone magnâ, cujus est viridissimus collis, Sic venit historia procerum haud vivorum Super meum animum nocte gravi. Quando relinquit poeta blandus suam blanditiam, Ejus citharâ canorâ in aulâ sublimè, Venit vox ad aurem Ossiani à tergo, Expergefaciens ejus animum in torpore bardorum. Mittam deorsum eas in cantionem sine fraude.* Sholuis nan smuainte dorcha truagh, Tha tarruing suas air m'anam dall; A nighean Thoscair nan ceann-bheart cruaidh, Thoir cluas do chaoin fhuaim tha mall ! Gairmsa air ais gu luath Na bliadhna gun tuar, a bh'ann. An làithibh an righ, bu cholgach snuagh, Mo chiabha, na 'n dual mu chuach nan òigh, Sheall mi air Cathlinne nan stuadh, O dhruim a' chuain, fo ghruaim gun cheò. Mòr choille nan crann san t-sàil. Chuir righ nan sonn air tonn mo lann, Ghlac esa mo làmh le fìamh: "C'uime thàinig sìol Mhorbheinn nam bard Gu duine gun chàil, gun ghnìomh ? Tonthormod nan lann geur 's nan sleagh, Fear cuirm agus fleagh an Sardronlo, Dh'iadh a shùil mu m' nighinn chaoin, O lux cogitationum obscurarum miserarum, Quæ se-trahunt sursum super meum animum cœcum; O filia Toscaris galearum durarum, Adhibe aurem blando sono qui est lentus! Voca tu retro quam celerrimè Annos sine colore, qui fuerunt. In diebus regis, cujus erat bellicosa species, Meo itinere ad insulam Fuarfedam ex adverso, Misit rex heroum super undam meum gladium, Et misi ego gladium ad virum magnum conviviorum; Et surrexit cum magnificentiâ ejus hasta. Et prehendit ille meam manum cum metu : Obliquavit suum oculum circa meam filiam blandam Oigh-nam-mòr-shùl a's glain, urla. Dh'iarr es, agus dhiùlt mi 'n òigh; Le mòrchuis bha ar shinns're fo naimhdeas. Gu Fuarfead nan seòl le gàmhlas; A choimhead gun fheum air strì; 'S e furan, a thriath, thog mo lann; "Shar mhic Thréinmhoir nan colg sheòl, Tha do ghuth mar Chruth-Loduinn beur, 'Nuair a labhras o bhrise an neoil, Fear tuinidh ro mhòr nan speur. 'S iomadh sonn a chrom air fleagh, Nach tog an diugh sleagh air mo dhòruinn: Mo shùil air gaoith a chuain, 's i caochladh, Cha'n fhaicear air chaol na seoil chòmhnard. Oinamorulem, cujus est purissimum pectus. Cum superbia fuerunt nostri majores sub hostilitate. Venit ille cum certamine quod erat prodigiosum, Ad Fuarfedam velorum cum odio ; Fudit ille meum populum super meum populum. Ad virum, atque illum cadentem sine facinore ?” Ad spectandum sine agendo certationem ; [borum, Non fuisti nubes tu in (mediis nimbis) medio nimFuit convivium, fuit hospitalitas, fuit carmen. [dium; Est hospitium, o princeps, quod elevavit meum glaEt forte fortunâ sentient tui hostes ejus temperaturam. Non sunt oblivioni nostri amici interea, Etsi procul simus ex adverso super sale." Egregie fili Trenmoris minacium velorum, Est tua vox sicut forma Lodinis acris, Quando loquitur è diruptione nubium, Est plurimus bellator qui se-curvavit ad convivium, [tabili, |