OINA MORU L.

v. 1-20. Ur movetur lux cælorum sub vapore Super Larmone magnâ, cujus est viridissimus collis, Sic venit historia procerum haud vivorum Super meum animum nocte gravi. Quando relinquit poeta blandus suam blanditiam, Ejus citharâ canorâ in aulâ sublime, Venit vox ad aurem Ossiani à tergo, Expergefaciens ejus animum in torpore bardorum. Est vox annorum, qui ceciderunt, quæ adest, Colligens omnia huc cum eorum factis. Captem ego

historias haud futiles, Mittam deorsum eas in cantionem sine fraude. * Non flumen, quod est obscurum, melos-regis, Quando surgit è mediâ contentione chordarum Ab manu candidâ in Luthâ saltuum, Malvinâ, formâ concinnâ sine defectu ! Lutha chordarum, quarum est purissimus sonus ! Sine silentio super tuis præcipitiis altis, Quando pergit candida manus modestiæ Super citharam sub carmine bardorum.

Sholuis nan smuainte dorcha truagh,
Tha tarruing suas air m'anam dall;
A nighean Thoscair nan ceann-bheart cruaidh,
Thoir cluas do chaoin fhuaim tha mall !
Gairmsa air ais

gu

luath Na bliadhna gun tuar, a bh'ann.

An làithibh an righ, bu cholgach snuagh, Mo chiabha, na 'n dual mu chuach nan òigh, Sheall mi air Cathlinne nan stuadh, O dhruim a' chuain, fo ghruaim gun ched. M'astar gu innis Fuarfead thall, Mòr choille nan crann san t-sail. Chuir righ nan sonn air tonn mo lann, Le beum nach fann, gu naimhdibh righ Mhalorchoil nam fuarfead crann, Fear cuirme nach robh gann an sìth. Ghluais comhrag o chuan m'an triath.

An cala Choileid thrus mi mo sheòl, Chuir mi 'n lann gu fear mòr nam fleagh; Dh'aithnich es’ard-shuaicheantas nan seòd, Agus dh'éirich le mòrchuis a shleagh. Dh'imich triath o’thalla ard, Ghlac esa mo làmh le fiamh : “ C’uime thàinig sìol Mhorbheinn nam bard Gu duine gun chàil, gun ghnìomh ? Tonthormod nan lann geur 's nan sleagh, Fear cuirm agus fleagh an Sardronlo, Dh'iadh a shùil mu m'nighinn chaoin,

O lux cogitationum obscurarum miserarum,
Quæ se-trahunt sursum super meum animum cæcum;
O filia Toscaris galearum durarum,
Adhibe aurem blando sono qui est lentus !
Voca tu retro

quam

celerrimè Annos sine colore, qui fuerunt.

In diebus regis, cujus erat bellicosa species, Meis capillis (complicatis) in plicaturâ instar cincinProspexi ego ad Calinem undarum, [norum virginum, A dorso oceani, sub torvitate sine nebula, Meo itinere ad insulam Fuarfedam ex adverso, Magnam sylvam arborum in sale. Misit rex heroum super undam meum gladium, Cum plagâ haud invalidâ contra hostes regis Malorcholis frigidè sibilantium arborum, Viri epularum quæ non erant parcæ

in

pace. Movebatur certamen ab oceano circa principem.

In sinu Coiledæ contraxi ego meum velum, Et misi ego gladium ad virum magnum conviviorum; Agnovit ille arduum insigne heroum, Et surrexit cum magnificentiâ ejus hasta. Profectus est princeps ab aulâ celså, Et prehendit ille meam manum cum metu :

Quare venit proles Morvenis bardorum Ad virum sine constantia, sine facinore ? Tonthormod gladiorum acutorum et hastarum, Vir epuli et convivii in Sardronlâ, Obliquavit suum oculum circa meam filiam blandam

Oigh-nam-mor-shul a's glain, urla.
Dh'iarr es, agus dhiùlt mi 'n òigh;
Le mòrchuis bha ar shinns're fo naimhdeas.
Thàinig e le còmhrag bu chòrr,
Gu Fuarfead nan seol le gàmhlas ;
Thaom e mo shluagh air mo shluagh.
C'uime thàinig gu tuath an triath,
Gu duine, 's e tuiteam gun ghnìomh ?”

“ Cha d'thàinig mar bhalachan neo-threun
A choimhead gun fheum air strì;
Tha cuimhne do 'n mhòr righ ort féin,
'S air do chuirmibh gun bheud an sìth. .
Thàinig an righ o ard thonn sios,
Air innis nam frith 's nan crann;
Cha bu nial thu am meadhon nan sian,
Bha fleagh, bha fial, bha dàn.
'S e furan, a thriath, thog mo lann;
'S math gu 'm fairich do naimhde a càil.
Ni’n di-chuimhn ar cairde an àm,
Ge fada sinn thall air sàil.”

“ Shar mhic Thréinmhoir nan colg sheòl, Tha do ghuth mar Chruth-Loduinn beur, 'Nuair a labhras o bhrise an neoil, Fear tuinidh ro mhòr nan speur. 'S iomadh sonn a chrom air fleagh, Nach tog an diugh sleagh air mo dhòruinn: Mo shùil air gaoith a chuain, 's i caochladh, Cha'n fhaicear air chaol na seoil chòmhnard.

Oinamorulem, cujus est purissimum pectus.
Petivit ille, et negavi ego virginem;
Cum superbiâ fuerunt nostri majores sub hostilitate.
Venit ille cum certamine quod erat prodigiosum,
Ad Fuarfedam velorum cum odio ;
Fudit ille meum populum super meum populum.
Quare venit ad septentrionem princeps,
Ad virum, atque illum cadentem sine facinore?”

“Non veni ut puerulus instrenuus
Ad spectandum sine agendo certationem ;
Est recordatio magno regi de te ipso,
Et de tuis epulis sine defectu in pace.
Venit rex ab arduâ undâ deorsum,
Super insulam saltuum et arborum ; [borum,
Non fuisti nubes tu in (mediis nimbis) medio nim-
Fuit convivium, fuit hospitalitas, fuit carmen. [dium;
Est hospitium, o princeps, quod elevavit meum gla-
Et forte fortunâ sentient tui hostes ejus temperaturam.
Non sunt oblivioni nostri amici interea,
Etsi procul simus ex adverso super sale.”

Egregie fili Trenmoris minacium velorum, Est tua vox sicut forma Lodinis acris, Quando loquitur è diruptione nubium, Vir-habitator permagnus cælorum. Est plurimus bellator qui se-curvavit ad convivium, Qui non tollit hodie hastam propter meum angorem : Meo oculo (verso) ad ventum oceani, atque eo muNon cernuntur in freto vela æqualia. [tabili,