Tha stailinn san talla le saoibhneas,
Gun slige bhreac chaoin le sòlas.
Thig-sa, shìol nan triath, a nall;
Tha 'n oiche mu charn, 's i ciar ;
Cluinn-sa guth, a's glaine fonn,
O òigh nan tonn a's fuaire fead."
Air clàrsaich ghrinn nan iomadh teud
Dh'éirich làmh-gheal, rùn nan ceud,
Oigh-nam-mòr-shul, b'àillidh snuagh.
An sàmhchair sheas mi fada thall;
Mar sholus ainnir nan ciabh mall,
Ainnir àillidh innis nan stuadh.
'Dà shùil a' dearsa mar dhà reul
Sealltuinn ro' dhubh-bhraon nan speur,
Fear seachran a chuain a' coimhead suas,
Air gathaibh glan air stuadh na h-oidhche.
Ghluais mi le madainn gu còmhrag,
Gu Tormul nam mòr shruth o charn.
Thàinig an nàmhaid air chòmhla ;
Sgiath Thormoid nan cop's nam ball.
O thaobh gu taobh sgaoil an strì;
Thachair Tormod is mi sa' chruadal;
Bhriseadh leam staileann gun bhrigh :
Fo cheangal chuir righ nam fuar-thonn.
Thug mis' a làmh fo neart nan iall
Do shlige na fial Malorchol;
Dh'éirich sòlas na cuirm' air an triath;
Thuit naimhde o thrian na droch-bheirt.
Est chalybs in aulâ cum morositate,
Sine concha guttis-distinctâ blandâ cum lætitiâ.
Veni tu, o semen procerum, huc;
Est nox circa saxetum, atque ea fusca;
Audi tu vocem, cujus est elegantissimum melos,
A virgine undarum, quarum est frigidissimus sibilus."
Super citharam concinnam multarum chordarum
Surrexit manus-candida, desiderium centuriarum,
Oinamorul, cujus erat formosissima species.
In silentio steti ego procul ex adverso;
Instar lucis (erat) virgo capillorum lente (errantium),
Virgo pulchra insulæ undarum.
Erant bini oculi radiantes ut binæ stellæ
Prospicientes per atrum imbrem cœlorum,
Viro errabundo oceani suspiciente sursum,
Ad radios puros super fluctibus noctis.
Processi ego cum aurorâ ad certamen,
Ad Tormulem magnorum torrentium è saxeto.
Venit hostis simul,
Clypeus Tonthormodis umbonum et instrumentorum.
A latere ad latus sparsa est certatio;
Occurrimus Tonthormod et ego in duro-discrimine;
Fracta est à me ejus chalybs sine soliditate :
Sub vinculum misi regem frigidorum fluctuum.
Attuli ego ejus manum sub vi lororum
Ad concham hospitalis Malorcholis ;
Orta est lætitia epuli super principem ;
Ceciderunt hostes à tertia parte mali instrumenti.*
* i. e. amiserunt hostes.
Thionndaidh Tormod fada thall
O nighinn àillidh nan rosg mall.
"Mhic Fhionnghail," so thòisich an righ, "Cha'n ann gun bhrigh a théid thu uam ; Cuiream solus san luing 'an sìth, Ainnir àillidh rosg mall gun ghruaim; Loisgidh an teine so an sòlas
Air anam na mòrchuis an gnìomh ;
Gun fhaicinn cha shiubhail i gu mothar
An Selma nam mórbheinn 's nan righ."
Anns an talla, doilleir trom,
Chrom mo rosg an cadal sèimh;
Air mo chluais thuit torman nam fonn,
Mar osaig nan tom, a' chaomh'neas reidh,
Osag, a dh'fhuadaicheas m'an cuairt
Feusag liath a' chluarain an aois,
Dorch' shiùbhladh air cruachan an fheur.
Co e an guth? Oigh ghlan nam Fuar-fead, Togail mall a fonn san oiche:
B'eol' do 'n ainnir m'anam caoin
Mar shruth nach faoin air thaobh nam fonn. "Co as an triath," is e thuirt an òigh, "Tha coimhead air gorm-cheò a chuain? Co th'ann ach triath a' chùil mhóir Dubh mar sgeith fhithich nan cruach; Chi mi measg osag a chiabh,
Agus 's àillidh a thriall am bròn.
Tha sùil an fhir fo dheoir gun fheum,
Aversus est Tormod procul ex adverso
A filiâ pulchrâ ciliorum lentorum.
"Fili Fingalis," hoc cœpit rex,
"Non est sine effectu quod abibis tu à me; Ponam lumen in navem in pace,
Virginem pulchram ciliorum lentorum sine tetrici
Accendet ignis hic lætitiam
Super animum magnificentiæ inter facinora;
Sine (observatione) visu non ibit illa modestè
In Selma magnorum montium et regum."
In aulâ obscurâ, gravia
Curvârunt-se mea cilia in somnum lenem ;
Super meam aurem cecidit murmur modulorum,
Ut flamen tumulorum, quod mulcet planitiem,
Flamen, quod fugat in circuitum
Barbam canam cardui in senectute,
Obscurè proficiscens super colles graminis.
Cujus est illa vox? Virginis puræ Fuarfedæ,
Tollentis lentè suum melos in nocte :
Erat cognitus virgini meus animus blandus
Instar rivi haud languidi è (parte) latere modulorum.
"Unde est princeps," est quod dixit virgo,
"Qui est aspiciens super cærulam nebulam oceani?
Quis est nisi princeps cæsariei magnæ
Nigræ instar alæ corvi præcipitiorum ;
Cerno ego inter flamen ejus cirrum,
Et est pulcher ejus motus in dolore.
Sunt oculi viri sub lacrymis sine utilitate,
A chliabh duineil ag éirigh mall
Air 'anam, tha briste o chéile.
Fàg an traigh, 's mi fada thall,
An seachran nan carn leam féin;
Tha clann nan righ gu cli is caoin;
Tha m'anamsa baoth, a thréin.
C'uime bha ar n-aithreacha féin
An naimhdeas treun, a rùin nan digh?
"A ghuth chaoin o ard innis nan sruth,
C'uime chaoineas an dubh nan speur?
Sàr shìl Thréinmhoir a's colgaiche cruth,
Cha mhugach an anam, 's cha bheur.
Cha sheachrainn thu an carn leat fèin,
Oigh-nam-mòr-shùl nan rosg tlàth.
Fo 'n urla so tha guth gun fhuaim;
Cha druid e gu chluais nan dàimh,
Tha 'g iarraidh dhiom clàistinn do thruaigh,
Nuair ghluaiseas iochd m'anam gu bàigh.
Tréig an talla, thus' a's caoine fonn ;
Cha bhi Tormod nan tonn fo bhròn.'
Thuit ialla le madainn o 'n righ;
Shìn mi dha làmh mhin na h-òigh.
Chuala Malorchul mis' an sìth,
Am meadhon talla, is airde fuaim.
“A righ Fhuarfheid, is uallach crann,
C'ar son a bhiodh Tonthormod fo bhrón?
A shinns're luchd tarruing nan lann,
Dealan speur e féin sa' chòmhrag.
|