Argumentum. Fingal Ossianum et Toscarem, Conlochi filium, patremque Malivinæ, mittit, ad erigendum saxum in ripas Cronæ fluminis, in sempiternum monumentum victoriæ eò loci ab ipso reportata. Carul, princeps finitimus, eos, in hoc opere versatos, ad convivium invitavit. Ventum est, et Toscar ardenti Golnandoni Carulis filiæ captus erat. Golnandone pari amore Toscarem adamabat. Res fortuita inter venationem amorem eorum ad felicem exitum perducit. GAOL-NAN-DAOINE. v. 1-20. CHAOL-ABHAINN nan sruth ciar o charn, Tha mo shùil measg iomairt do chrann, A ruighe gasda gun bheud; bha 'làmh GOLNANDONE. v. 1-20. COLAMON fluentorum fuscorum à saxeto, Est meus oculus inter conflictionem tuarum arborum, Ejus lacertis eximiis sine defectu; erat ejus manus Sicut fluctus summis-dorsis-albis oceani magni ; [species. Sub pectore præcipiti-lubrico, cujus erat formosissima Quænam illa inter virgines ardui sinûs, Quæ erat par eleganti desiderio populi? Sub voce (invitante) invitamenti regis victoriarum, Ad Cronam fluentorum rubrorum, quæ sunt ex adverso, Processit Toscar à Lutha sine tetricitate, [num, Et Ossianus, vir recitationis (compositionis) carmiTribus bardis ad nostrum latus cum cantu, Tri sgéith nach robh lom, 'n ar còir, 'Nuair mhosglas cliu as-ùr ar clann, O chladach Chròna thagh mi clach, Tri copana o sgéith nan dàimh, 'Nuair luidheadh mu seach agus dh'éireadh Fonn oiche o Ullin an àigh. Chuir Toscar a sgian fo 'n ùir, Is murla dubh-ghorm stailinn chruaidh; A ghairm gu cliu bliadhna nan luadh. |