Le sìol Chroma nam mòr ghnìomh
Tachraidh mi ri Rothmar air còmhnard.'
Las m'anam gu còrr gun ghìamh.
'Tachair ris an triath fo lann,
Mhic Chrothair, tha mall gun fheum,
Ach biodh gaisgich eile air cheann,
Gus an cluinn am fear dall do cheum.
Cha'n fhaic mo shùil thu ann do chruaidh,
Fhaobhair-ghuirm nan ruadh chiabh.'
Ghluais, thachair, is thuit, an t-òg.
Tha Rothmar ri Cròma nam fleagh,
Esa reub mo mhac, bu chòrr,
Le roinn gorm a mhòir shleagh.”
Cha 'n àm gu lìonadh nan corn,
'S mi glacadh na 'm dhorn an t-sleagh.
Chunnaic càirde mi lasadh gu còrr;
Ghrad-ghluais iad o mhòir fhleagh.
Shiubhail sinn ro' oiche am fraoch:
Ghlas maduinn gu caoin o ear;
Dh'éirich romham gleann uaine caol,
Fiar shruthan a' taomadh ro 'n lear.
Bha Rothmar ann le fearta ciar
Fo 'n armaibh, bha liath ri soillse.

Bhuail air caol-fada nan gleann ;

Theich naimhde, thuit Rothmar fo'm lann. Mu'n do cheilear an là fo iar,

Ghlac Crothar airm Rothmhair nan sgiath; Dh' fhairich 'na aois iad le 'laimh,

Min shòlas a' snàmh m'a smaointe.

Cum semine Cromæ magnorum facinorum
Occurram ego Rothmari in campo.'

Exarsit meus animus eximie sine utilitate.

'Occurre principi sub telo,

Nate Crothare, qui est tardus (inutilis) sine usu,
At sint heroes alii ad caput, (id est, antecedant)
Ut audiat vir cœcus tuos passus.

Non cernit meus oculus te in tuâ dura-armaturâ,
Favorgorme fuscorum capillorum.'

Processit, occurrit, et cecidit, adolescens.
Est Rothmar prope Cromam conviviorum,
Ille qui laceravit meum filium, qui fuit egregius,
Cum cuspide cæruleâ ingentis hastæ.'

Non tempus est ad expletionem cornuum,
Cum ego prehenderem in meo pugno hastam.
Conspexerunt amici me ardescentem eximie ;
Continuo excesserunt illi è magno convivio.
Perreximus per noctem in ericâ :

Incanuit matutinum-tempus blandè ab oriente;
Surrexit præ me vallis viridis angusta,
Sinuoso rivulo se-effundente per ejus planitum.
Erat Rothmar ibi cum copiis torvis

Sub suis armis, quæ erant cana ad lucem. Pugnavimus (percussimus) in valle longâ angustâ ; Fugerunt hostes, cecidit Rothmar sub meo telo. Antequam occultatus est dies sub occidentali plagâ, Prehendit Crothar arma Rothmaris (scutigeri) scutoTractavit senex ea cum manibus,

Molli solatio natante circa cogitationes.

[rum;

Thionail sluagh gu talla nan triath ;

Chualas forum nan slige fial;
Mhosgail clàrsach nan teud mall;
Cuig barda ma seach le rann
Togail cliu mu mhac nan treun,
Is mu Oisian, fear ùr nan ceud;
Anam a'lasadh suas fo 'urla,
Fonn a' freagradh fo thùr nan teud.
Ro mhòr mhosgail sòlas air sluagh;
Gu Croma thill buaidh fo shìth.
Thàinig oiche ciuin is balbh;

Chaidh maduinn air falbh fo shòlas;

Cha d'thàinig naimhde an dùbhra dùint',

A' tarruing o'n cùl na mòir shleagh;
Bu mhòr an sòlas thog an sluagh,
Is Rothmar gun tuar air leirg.

Thog mi fonn air òg am bàs,
'Nuair chuir iad fo làr an triath;
Crothar aosda, 's e 'g aomadh trom,
Gun osna o'n t sonn mu 'mhac.
Dh'iarr is fhuair e lot 'na bhroilleach;
Dealradh soluis am measg a bhròin.
'Nam chomhair thàinig an treun dall;
Ghlac e mo làmh, is e labhairt.

"A righ na sleagh, a's géire ceann, Thuit mo mhac fo lann le cliu;

Cha do theich mo ghaisgeach ro' ghleann; Thachair esa ri bàs gun smùir,

Convenit populus ad domicilium principis ; Exaudiebatur crepitus concharum hospitalium; Expergefecerunt citharas chordarum lentarum; Quinque bardi alternè cum cantionibus Tollentes famam filii strenui Crotharis,

Et Ossiani, viri novi ad (pugnas) centurias;
Animis eorum exardescentibus sursum sub pectoribus,
Et modulis respondentibus næniæ chordarum.
Ingens exorta est lætitia in populo ;

Ad Cromam rediit victoria sub pace.

Venit nox tranquilla et tacita ;
Abiit matutinum-tempus sub lætitia;

Haud venerunt hostes in obscuritate clausi,

Trahentes à tergo ingentes hastas;

Magnum fuit gaudium quod sortitus est populus,
Rothmare existente sine colore in clivo.

[morte,

Sustuli ego meum cantum super adolescente in Quando condiderunt illi sub humum principem ; Crothare sene se-inclinante (mostè) gravem Sine suspirio ab heroe circa filium.

Quæsivit et invenit ille vulnus in summo pectore;
Emicuit lux e medio dolore.

Ad me prope venit heros (strenuus) cœcus;
Prehendit ille meam manum, alloquens.

"O rex hastarum, cujus acutissima est cuspis, Cecidit meus filius sub gladio cum gloriâ;

Haud fugit meus heros per vallem ;

Occurrit ille morti sine labe,

Is e dlùthadh ri neart nan naimhde.

Sona na h-òig treun, a thriath',

Mu 'n cluinnear cliu fo chiar a' bhàis!
Cha 'n fhaic iad an talla nan sgiath
Fiamh gàire mu chrionaich an làimh';
Cuimhn' orra-sa measg fonn na mòirchuis,
Deoir ghlana bhan-òg mu 'n ùir.
Ceart gu 'n seac an aois o chòmhrag,
Chuir treunas an òige fo chliu;
Iadsa fo dhiochuimhn nam beò;
An dìomhaireas tuiteas iad thall,
Gun osna mhall o'm macaibh féin;
An sòlas togar suas an carn,

Gun deoir air làr mu chlach nan treun.
Sona na h-òig treun, a thriath,

Mu 'n cluinnear cliu fo chiar a' bhàis !