YN gymmaint a bob pob rhyw ddyn yn ddarostyngedig i lawer o beryglon disyfyd, heintiau, a chlefydau, ac byth yn anhyspys pa bryd yr ymadarant a'r fuchedd hon; herwydd paham, er mwyn gallu o honynt fod bob amser mewn parodrwydd i farw, pa bryd bynnag y rhyngo bodd i'r Holl-alluog Dduw alw am danynt; bid i'r Curadiaid yn ddyfal, o amser i amser (ac yn enwedig yn amser pla, neu ryw haint lynol arall) gynghori eu Plwyfolion i gymmeryd yn fynych fendigedig Gymmun Corph a Gwaed ein Iachawdwr Crist, pan finistrir ef yn gyhoedd yn yr Eglwys'; fal, gan wneud felly, y bo llai o achos iddynt, yn eu hymweliad disymmwth, i fod yn anheddychol yn eu meddwl o ddiffyg hynny. Ond os y claf ni bydd abl i ddyfod i'r Eglwys, ac etto yn dymuno cymmeryd y Cymmun yn ei dý; yna y bydd rhaid iddo fynegi hynny mewn pryd i'r Curad, gan arwyddocâu hefyd pa sarel un y sydd yn darparu cymmuno gydag ef y rhai a fyddant dri, neu ddau o'r lleiaf) a chwedi cael lle cyfaddas yn nhy y claf, gyda phob peth angenrheidiol felly yn barod, fel y gallo Y Curad finistrio yn barchedig, ministried ef yno y Cymmun bendigedig, gan ddechreu ar y Colect, Epistol, a'r Efengyl, yma yn canlyn. Y Colect. HOLL-gyfoethog a byth fywiol Dduw, gwneuthurwr dynol ryw, yr hwn wyt yn cospi y rhai a gerych, ac yn ceryddu pawb a'r a dderbyniech; Nyni a attolygwn i ti drugarhâu wrth dy was hwn yma ymweled ig gan dy law, ac i ti ganiattâu gymmeryd o hono ei glefyd yn ddïoddefus, a chaffael ei iechyd corphorol drachefn (os dy radlawn ewyllys di yw hynny) a pha bryd bynnag yr ymadawo ei enaid a'i gorph, bod o hono yn ddi-frycheulyd wrth ei gyflwyno i ti; trwy Iesu Grist ein Harglwydd. Amen. F Yr Epistol. Heb. xii. 5. Y mab, na ddirmyga gerydd yr Arglwydd, ac na ymollwng pan y'th argyoedder ganddo. Canys y neb y mae'r Arglwydd yn ei garu, y mae yn ei geryddu; ac yn fflan-gellu pob mab a dderbynio. The Gospel. St. John v. 24. you, He that heareth my VERILY, verily I say unto word, and believeth on him that sent me, hath everlasting life, and shall not come into condemnation; but is passed from death unto life. Gwedi hyn yr Offeiriad a â y'mlâen, yn ol y ffurf osodedig uchod, i'r Cymmun bendigedig; gan ddechreu ar y geiriau hyn [Chwychwi y sawl sydd yn wîr, &c.] ¶Pan gyfranner y Sacrament bendigedig, cymmered yr Offeiriad yntau ei hun y Cymmun yn gyntaf; ac ar ol hynny, ministried i'r rhai a ddarparwyd i gymmuno gyda'r claf, ae yn ddiweddaf oll i'r dyn claf. ¶Eithr o bydd neb, naill ai o ddirdra dolur, neu o herwydd eisiau rhybudd mewn amser dyladwy i'r Curad, neu o eisiau cyfeillyddion i gymmeryd gydag ef, neu oblegid rhyw rwystr cyfiawn arall, heb gymmeryd Sacrament Corph a Gwaed Crist; yna dangosed y Curad, os efe sydd wir edifeiriol am ei bechodau, ac yn credu yn ddiysgog ddarfod i Iesu Grist ddioddef angau ar y Groes drosto, a cholli ei Waed dros ei Brynedigaeth ef, gan goffa yn ddifrif y mawr ddaioni sydd iddo ef o hynny, a chan ddiolch iddo o'i galon am dano, ei fod efe yn bwytta ac yn yfed Corph a Gwaed ein Iachawdwr Crist yn fuddiol i iechyd ei Enaid, er nad yw efe yn derbyn y Sacrament a'i enau. ¶ Pan ymweler â'r claf, ac yntau yn cymmeryd y Cymmun bendigedig yr un amser; bid yna i'r Offeiriad, er mwyn prysuro yn gynt, dorri ymaith ffurf yr Ymweliad, lle mae'r Psalm [Ynot ti, O Arglwydd, y gobeithiais, &c.] ac aed yn uniawn i'r Cymmun. Yn amser Pla, Clefyd y Chwys, neu gyfryw amserau heintiau neu glefydau llýn, pryd na aller cael yr un o'r Plwyf neu'r Cymmydogion i gymmuno gyda'r cleifion yn eu tai, rhag ofn cael yr haint, ar hyspysol ddeisyfiad y claf, fe all y Gweinidog yn unig gymmuno gydâg ef. Y DREFN AM GLADDEDIGAETH Y MARW. Noder yma, Na ddylid arfer y Gwasanaeth a ganlyn dros neb a fo marw heb fedydd, neu dan Ysgymmundod, neu a'u lladdasant eu hunain. ¶ Yr Offeiriad a'r Clochydd, wrth gyfarfod â'r Corph wrth borth y Fynwent, ac yn myned o'i flaen i'r Eglwys, neu tu a'r Bedd, a ddywedant, neu a ganant, I N ddygasom ni ddim i'r byd, ac eglur yw na allwn ddwyn dim allan chwaith. Yr Arglwydd a roddodd, a'r Arglwydd a gymmerodd ymaith; bendigedig fyddo Enw yr Arglwydd. 1 Tim. vi. 7. Iob i. 21. ¶ Gwedi eu dyfod i'r Eglwys, y darllenir un o'r Psalmau hyn yn canlyn, neu'r ddwy. Dixi, Custodiam. Psal. xxxix. WE brought nothing into this world, and it is cer tain we can carry nothing_out. The Lord gave, and the Lord hath taken away; blessed be the Name of the Lord. 1 Tim. vi. 7. Job i. 21. ¶ After they are come into the Church, shall be read one or both of these Psalms following. Dixi, Custodiam. Psal. xxxix. ways that I offend not in my tongue. DYWEDALS, Cawaf fy I Said, I will take heed to my ffyrdd, rhag pechu â'm tafod: cadwaf ffrwyn yn fy ngenau, tra fyddo'r annuwiol yn fy ngolwg. Wele, gwnaethost fy nyddiau fel dyrnfedd; a'm heinioes sydd megis diddym yn dy olwg di: dïau mai cwbl wagedd yw pob dyn, pan fo ar y goreu. Dyn yn ddïau sydd yn rhodio mewn cysgod, ac yn ymdrafferthu yn ofer: efe a dyrra olud, ac nis gŵyr pwy a'i casgl. Ac yn awr beth a ddisgwyliaf, O Arglwydd fy ngobaith sydd ynot ti. Gwared fi o'm holl gamweddau ac na osod fi yn waradwydd i'r ynfyd. Aethum yn fud, ac nid agorais fy ngenau : canys ti a wnaethost hyn. I will keep my mouth as it were with a bridle: while the ungodly is in my sight. I held my tongue, and spake nothing: I kept silence, yea, even from good words; but it was pain and grief to me. My heart was hot within me, and while I was thus musing the fire kindled and at the last I spake with my tongue; Lord, let me know mine end, and the number of my days: that I may be certified how long I have to live. Behold, thou hast made my days as it were a span long: and mine age is even as nothing in respect of thee; and verily every man living is altogether vanity. For man walketh in a vain shadow, and disquieteth himself in vain he heapeth up riches, and cannot tell who shall gather them. And now, Lord, what is my hope truly my hope is even in thee. Deliver me from all mine offences and make me not a rebuke unto the foolish. I became dumb, and opened not my mouth for it was thy doing. Before the mountains were brought forth, or ever the earth and the world were made thou art God from everlasting, and world without end. Thou turnest man to destruction: again thou sayest, Come again, ye children of men. For a thousand years in thy sight are but as yesterday: seeing that is past as a watch in the night. As soon as thou scatterest them, they are even as a sleep: and fade away suddenly like the grass. In the morning it is green, and groweth up but in the evening it is cut down, dried up, and withered. For we consume away in thy displeasure and are afraid at thy wrathful indignation. Gosodaist ein hanwiredd ger Thou hast set our misdeeds dy fron ein dirgel bechodau y'ngoleuni dy wyneb. Canys ein holl ddyddiau ni a ddarfuant gan dy ddigofaint di : treuliasom ein blynyddoedd fel chwedl. Yn nyddiau ein blynyddoedd y mae deng mlynedd a thrugain; ac os o gryfder y cyrhaeddir pedwar ugain mlynedd: etto eu nerth sydd boen a blinder; canys ebrwydd y derfydd, a ni a ehedwn ymaith. Pwy a edwyn nerth dy soriant canys fel y mae dy ofn, y mae dy ddigter. Dychwel, Arglwydd, pa hŷd : ac edifarhâ o ran dy weision. Diwalla ni yn fore â'th drugaredd fel y gorfoleddom ac y llawenychom dros ein holl ddyddiau. Llawenhâ ni yn ol y dyddiau y cystuddiaist ní: a'r blynyddoedd y gwelsom ddrygfyd. Gweler dy waith tuagat dy weision a'th ogoniant tuagat eu plant hwy. A bydded prydferthwch yr Arglwydd ein Duw arnom ni : a threfna weithred ein dwylaw ynom ni; ïe, trefna waith ein dwylaw. Gogoniant i'r Tad, ac i'r Mab: ac i'r Yspryd Glân; Megis yr oedd yn y dechreu, y mae yr awr hon, ac y bydd yn wastad yn oes oesoedd. Amen. Ar ol hynny y canlyn y Llith, wedi ei chymmeryd o'r bymtheg.fed Bennod o Epistol cyntaf Sant Paul at y Corinthiaid. secret before thee and our tenance. For when thou art angry all our days are gone we bring our years to an end, as it were a tale that is told. The days of our age are threescore years and ten; and though men be so strong, that they come to fourscore years yet is their strength then but labour and sorrow; so soon passeth it away, and we are gone. But who regardeth the power of thy wrath: for even thereafter as a man feareth, so is thy displeasure. Ŏ teach us to number our days that we may apply our hearts unto wisdom. Turn thee again, O Lord, at the last and be gracious unto thy servants. O satisfy us with thy mercy, and that soon: so shall we rejoice and be glad all the days of our life. Comfort us again now after the time that thou hast plagued us and for the years wherein we have suffered adversity. Shew thy servants thy work : and their children thy glory.` And the glorious Majesty of the Lord our God be upon us : prosper thou the work of our hands upon us, 0 prosper thou our handy-work. Glory be to the Father, and to the Son and to the Holy Ghost; As it was in the beginning, is now, and ever shall be world without end. Amen. ¶Then shall follow the Lesson taken out of the fifteenth Chapter of the former Epistle of Saint Paul to the Corinthians. |
